Μεταξύ 27 και 28 Νοεμβρίου του 1995, υψηλόβαθμοι ευρωπαίοι πολιτικοί συμμετείχαν σε συνέδριο στη Βαρκελώνη.
Η τελική δήλωση ή συμφωνία, η οποία στη συνέχεια δημοσιεύθηκε, έθεσε επί τάπητος τις λεγόμενες «συμπράξεις» με χώρες της Βορείου Αφρικής και της υποσαχάριας Αφρικής. Οι εταιρικές σχέσεις περιγράφονται ως συνεργασία σε επίπεδο «κοινωνικό, πολιτιστικό και ανθρώπινο».
Πρέπει να σημειωθεί, ότι η δήλωση της Βαρκελώνης κατανοήθηκε ως το σημείο εκκίνησης για τη λεγόμενη «Διαδικασία της Βαρκελώνης». Και οι διαδικασίες συνήθως είναι μακράς διαρκείας, όπου ενδέχεται να προκύψουν τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα μόνο μετά από μια μακρά χρονική περίοδο.
Και ακριβώς σε αυτό το σημείο, πρέπει κανείς να είναι προσεκτικός - είναι αξίζει τον κόπο να συγκρίνει την κατάσταση του 1995 με το σημερινό status quo.
Ο πολιτιστικός εμπλουτισμός, η ευκολότερη «ανταλλαγή» ανθρώπων - όλα αυτά είναι σύμφωνα με τη δήλωση.
Πέραν των πολλών φαινομενικά θετικών σκέψεων στη Δήλωση της Βαρκελώνης, υπάρχουν και άλλα, τα οποία το 1995 δεν είχαν και πολύ νόημα, αλλά τώρα έχουν, καθώς οι Ευρωπαίοι βιώνουν τις δυσάρεστες επιπτώσεις κάθε μέρα.
Ιδού, μερικές από τις σκέψεις της Δήλωσης της Βαρκελώνης :
«Αυτές [οι χώρες που υπογράφουν] επισημαίνουν, ότι ο διάλογος και ο αμοιβαίος σεβασμός μεταξύ των πολιτισμών και των θρησκειών είναι ένα απαραίτητο προαπαιτούμενο για την εναρμόνιση των ανθρώπων. Ως εκ τούτου, [τα κράτη που υπογράφουν] υπογραμμίζουν τον σημαντικό ρόλο των μέσων μαζικής ενημέρωσης, προκειμένου να γνωρίσουν άλλους πολιτισμούς και να τους καταλάβουν, γεγονός που οδηγεί σε πολιτιστικό εμπλουτισμό και στις δύο πλευρές».
«Αυτές [οι χώρες που υπογράφουν] θεωρούν ότι η ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού είναι απόλυτης σημασίας, όσον αφορά την εκπαίδευση, ιδίως των νέων, καθώς και η ανάπτυξη του πολιτισμού και επιβεβαιώνουν τη βούλησή τους να ενισχύσουν μια πολιτισμική ανταλλαγή και να υποστηρίξουν την εκμάθηση των γλωσσών των άλλων - με ταυτόχρονη διατήρηση της πολιτιστικής ταυτότητας κάθε χώρας. Στο πλαίσιο αυτό, αυτές οι χώρες υποχρεώνονται να παρέχουν και να βελτιώνουν τα μέσα για την ανταλλαγή των ανθρώπων»..
«Οι χώρες αναγνωρίζουν, ότι η σημερινή δημογραφική ανάπτυξη αντιμετωπίζεται ως προνομιούχος πρόκληση. Πρέπει να κατευθυνθούν τα κατάλληλα μέτρα, ώστε να διατηρηθεί η συνέχιση της οικονομικής ανοδικής τάσης».
Σύγκριση με το σημερινό status quo – παράδεισος των τουριστών του ασύλου.
Ευκολότερη «ανταλλαγή» ανθρώπων, πολιτιστικός «εμπλουτισμός», αμοιβαίος σεβασμό του «άλλου». Απλά διαβάζοντας τις καθημερινές ειδήσεις, αναγνωρίζει κανείς αμέσως αυτές τις φράσεις και αμέσως γνωρίζει, τι σημαίνουν σήμερα:
Μαζική μετανάστευση από παράνομους τουρίστες ασύλου,
Ισλαμοποίηση πρώην δημοκρατικών και ειρηνικών κοινωνιών,
Δαιμονοποίηση των ανθρώπων, που τολμούν να μιλήσουν εναντίον της Μεγάλης Αντικατάστασης.
Είναι αποκαλυπτικό και αποκρουστικό, ότι ήδη από το 1995, μια τέτοια δήλωση, η οποία υπογράφηκε από τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, δόθηκε στη δημοσιότητα. Προφανώς ενθαρρύνει αυτές ακριβώς τις εξελίξεις, που οι πολιτικοί σήμερα προσπαθούν να κρύψουν από τους δικούς τους λαούς - από εμάς.
Ποιος θα μπορούσε να επωφεληθεί από μια τέτοια δήλωση και ανάπτυξη;
Η δημοκρατία και η κοινωνική ειρήνη;
Ο Χριστιανισμός και η ανθρωπιστική φιλοσοφία;
Η ισλαμοποίηση και η αντικατάσταση;
Μόνο μια απάντηση είναι η σωστή.
loading...