Ο Nathaniel Borenstein είχε μόλις τελειώσει το PhD του στην πληροφορική, στο Carnegie Mellon University, όταν όπως συμβαίνει με όλους όσους τελειώνουν το διδακτορικό τους, του ανατέθηκε από τον καθηγητή του ένα project “κοινωνικής υπηρεσίας”: Τον έκανε υπεύθυνο για το πρόγραμμα email που χρησιμοποιούσε το πανεπιστήμιο.
Η χρονιά ήταν το 1980 και μόλις 120 από τους υπολογιστές του πανεπιστημίου ήταν συνδεδεμένοι με το ίντερνετ. Την ίδια στιγμή, ανταγωνιστικά projects, όπως τα FidoNet και Usenet έδιναν μάχη για την επικράτηση. Το καθένα είχε τη δική του, πρωτόγονη εκδοχή του email (όπου βέβαια, ο χρήστης μπορούσε να στείλει μόνο απλό κείμενο), αλλά τα διαφορετικά δίκτυα δεν επικοινωνούσαν μεταξύ τους. Οι “πύλες” που κάποιοι δημιουργούσαν για να μεταφέρουν μηνύματα από το ένα δίκτυο στο άλλο έδιναν μία κάποια λύση στο πρόβλημα, αλλά στην πορεία, μέρος του email χανόταν… Και βέβαια, οι διευθύνσεις των emails ήταν απίστευτα πολύπλοκες. Για να στείλει ένα μήνυμα, ο χρήστης έπρεπε να καταγράψει όλους τους υπολογιστές που παρεμβάλλονταν στην αλυσίδα από το δικό του μηχάνημα έως εκείνο του τελικού παραλήπτη.
Ο Borenstein δεν γνώριζε τότε πως αυτό το χάος, του οποίου είχε τεθεί επικεφαλής, θα του εξασφάλιζε μια μακρά και επιτυχημένη καριέρα. Και θα τον έκανε τον άνθρωπο που θα πρέπει να ευγνωμονούμε κάθε φορά που στέλνουμε μια φωτογραφία με email. Εν συντομία, είναι εκείνος που δημιούργησε το σύγχρονο email.
Διαβάστε περισσότερα από το newmoney.gr εδώ
Πηγή: protothema.gr
loading...
Δημοσίευση σχολίου
Δεν διμοσιεύονται σχόλια υβριστικού περιεχομένου. Την αποκλειστική ευθύνη για τα σχόλια την έχουν οι σχολιαστές.