τη διακοπή της λειτουργίας των ωοθηκών. Το φαινόμενο αυτό εξελίσσεται σταδιακά και αρχίζει, σύμφωνα με επιδημιολογικά δεδομένα, από ηλικία 35 – 40 ετών, με τελική έκφραση στο τέλος της 4ης με αρχές τη 5ης δεκαετίας της ζωής.
Η κλινική εικόνα της λειτουργικής ανεπάρκειας των ωοθηκών εκφράζεται με διακοπή της περιόδου για τουλάχιστον 12 μήνες. Οργανικά χαρακτηρίζεται από τη μείωση των επιπέδων οιστρογόνων και προγεστερόνης από τις ωοθήκες και αντισταθμιστική αύξηση των γοναδοτροφικών, LH-ωχρινοτρόπου και FSH-θυλακοπόλου ιοτρόπου ορμόνης από την υπόφυση.
Στα πρώτα 2-3 χρόνια κατά τα οποία επέρχονται οι παραπάνω ορμονικές μεταβολές παρατηρούνται εφιδρώσεις, ιδίως τη νύχτα, αίσθημα παλμών, εναλλαγή θερμού και ψυχρού, οι γνωστές εξάψεις, αϋπνίες, αλλαγές στο θυμικό, όπως ευερεθιστότητα, άγχος, μείωση της διάθεσης μέχρι και κατάθλιψη. Από το ουρογεννητικό σύστημα παρατηρούνται συχνά ουρολοιμώξεις-κυστίτιδες καθώς και, πιο σπάνια, άλγος κατά τη διάρκεια της συνουσίας – δυσπαρευνία.
Επιπλέον, αυξάνεται ο κίνδυνος για διάφορες χρόνιες διαταραχές, όπως οστεοπόρωση, νοσήματα από το καρδιοαγγειακό, μείωση της προσοχής. Στις περιπτώσεις που η παραπάνω κλινική εικόνα είναι έντονη και προκαλεί προβλήματα στην καθημερινή ζωή της γυναίκας, ονομάζεται περιεμμηνοπαυσιακό σύνδρομο.
Ως περιεμμηνόπαυση ορίζεται το διάστημα κατά το οποίο αρχίζουν οι μεταβολικές και λειτουργικές διαταραχές στην ανάπτυξη και λειτουργία των ωοθηλακών και του ωχρού σωματίου. Προοδευτικά εξελίσσεται σε κατάργηση της ωοθυλακιωορρηξίας, που χαρακτηρίζεται από έλλειψη προγεστερόνης και διαταραχές στην έκκριση των οιστρογόνων. Η αρχική εκδήλωση της μείωσης της ωοθηκικής λειτουργίας είναι η σταδιακή αύξηση των γοναδοτροφινώντου πλάσματος με κύριο εκπρόσωπο τη FSH -θυλακιοτρόπο ορμόνη, τη 2η ημέρα της περιόδου.
Διαβάστε περισσότερα στο www.kontasou.com
Πηγή
loading...
Δημοσίευση σχολίου
Δεν διμοσιεύονται σχόλια υβριστικού περιεχομένου. Την αποκλειστική ευθύνη για τα σχόλια την έχουν οι σχολιαστές.