Στο protagon.gr μίλησε ο αγαπημένος σε όλους τους Έλληνες Γιάννης Πάριος.
Πολύ συχνά καλείται ο ερμηνευτής, ο καλλιτέχνης, να υπηρετήσει το επάγγελμά του, ενώ, είτε οι εξωτερικές είτε οι προσωπικές συνθήκες τον αποτρέπουν.
Ένας καλλιτέχνης δεν είναι μόνος του. Ο καλλιτέχνης είναι σαν το γρι-γρι (σ.σ. είδος διχτυών που χρησιμοποιούν στο ψάρεμα οι προπορευόμενες βάρκες προκειμένου να αλιεύσουν κυρίως αφρόψαρα). Έχει πολλές βάρκες πίσω του. Έχει πολύ κόσμο να ζήσει. Δεν είναι εργοστάσιο που θα δουλέψει ακόμα και αν λείψει το αφεντικό. Δυστυχώς, αν δεν δουλέψω εγώ, είτε γιατί δεν έχω κέφι να δουλέψω είτε γιατί είμαι άρρωστος, δεν θα έχει φαγητό στο τραπέζι του ο μουσικός. Οπότε, καμιά φορά αναγκάζεσαι… Θυμάμαι ότι έχω βγει να τραγουδήσω με 39 πυρετό και φόραγα το κουστούμι πάνω από τις πιτζάμες γιατί κρύωνα. Ζήτησα μάλιστα, δήθεν από άποψη, μια καρέκλα για να τραγουδήσω. Στην πραγματικότητα, δεν μπορούσα να σταθώ όρθιος από τον πυρετό. Έτσι, έγινα παπί στον ιδρώτα, αλλά έγινα και καλά ύστερα.
Ήταν και θεραπευτικό, δηλαδή (γέλια).
Ναι. Για λίγο. Έπειτα ο πυρετός επέστρεψε. Κοίτα, κάτι αντίστοιχο συμβαίνει σε όλες τις δουλειές. Κι εσύ, όταν κάθεσαι να γράψεις, δεν έχεις πάντοτε το ίδιο κέφι. Έτσι δεν είναι;
Πολύ συχνά καλείται ο ερμηνευτής, ο καλλιτέχνης, να υπηρετήσει το επάγγελμά του, ενώ, είτε οι εξωτερικές είτε οι προσωπικές συνθήκες τον αποτρέπουν.
Ένας καλλιτέχνης δεν είναι μόνος του. Ο καλλιτέχνης είναι σαν το γρι-γρι (σ.σ. είδος διχτυών που χρησιμοποιούν στο ψάρεμα οι προπορευόμενες βάρκες προκειμένου να αλιεύσουν κυρίως αφρόψαρα). Έχει πολλές βάρκες πίσω του. Έχει πολύ κόσμο να ζήσει. Δεν είναι εργοστάσιο που θα δουλέψει ακόμα και αν λείψει το αφεντικό. Δυστυχώς, αν δεν δουλέψω εγώ, είτε γιατί δεν έχω κέφι να δουλέψω είτε γιατί είμαι άρρωστος, δεν θα έχει φαγητό στο τραπέζι του ο μουσικός. Οπότε, καμιά φορά αναγκάζεσαι… Θυμάμαι ότι έχω βγει να τραγουδήσω με 39 πυρετό και φόραγα το κουστούμι πάνω από τις πιτζάμες γιατί κρύωνα. Ζήτησα μάλιστα, δήθεν από άποψη, μια καρέκλα για να τραγουδήσω. Στην πραγματικότητα, δεν μπορούσα να σταθώ όρθιος από τον πυρετό. Έτσι, έγινα παπί στον ιδρώτα, αλλά έγινα και καλά ύστερα.
Ήταν και θεραπευτικό, δηλαδή (γέλια).
Ναι. Για λίγο. Έπειτα ο πυρετός επέστρεψε. Κοίτα, κάτι αντίστοιχο συμβαίνει σε όλες τις δουλειές. Κι εσύ, όταν κάθεσαι να γράψεις, δεν έχεις πάντοτε το ίδιο κέφι. Έτσι δεν είναι;
loading...