Η Σοκαριστική ιστορία μιας 75χρονης γιαγιάς που έχει χιλιάδες όγκους σε ολόκληρο το κορμί της! facebook twitter

Μία γυναίκα που ζει με εκατοντάδες τεράστιους όγκους, που καλύπτουν όλο της το σώμα για τις τελευταίες έξι δεκαετίες, είπε πως την αποφεύγουν οι συγχωριανοί της, οι οποίοι την αποκαλούν “Γυναίκα Πατάτα.” Η Hosineara Begum είχε γεννηθεί με ένα σπυρί στο πάνω χείλος της και μικρά οιδήματα στο πρόσωπο και το λαιμό της.

Αλλά αφού ο γιατρός του χωριού το έκοψε, η Hosineara ισχυρίζεται πως άρχισαν να βγαίνουν σπυριά σε όλο της το σώμα και κάποια από αυτά έφτασαν στο μέγεθος μίας μπάλας του τένις.

Με την κατάστασή της να χειροτερεύει και την ταυτότητά της χαμένη πίσω από τους όγκους, η χήρα, η οποία ζει με τον μοναχογιό της και την οικογένειά του, έχει γίνει παρίας του χωριού της και κανείς δεν θέλει να την βλέπει.

Είπε: “Οι όγκοι με πονάνε. Με πονάνε πολύ. Ξύνομαι όλη μέρα και μερικές φορές βγαίνει ακόμα και αίμα. Δεν αντέχω άλλο τον πόνο. Κανείς δεν μου μιλάει όταν με βλέπει. Όλοι μου γυρνάν την πλάτη αν με δουν να έρχομαι. Τα παιδιά με φοβούνται. Ακόμα και ο εγγονός μου μερικές φορές κλαίει όταν με βλέπει. Ζω σαν απόκληρος. Πιστεύω ο μόνος τρόπος να νιώσω ελεύθερη είναι να πεθάνω.”

Πλέον δυσκολεύεται πολύ να μιλήσει, να φάει ή να φορέσει καλά τα ρούχα της. Τυλίγει τον εαυτό της με βαμβάκι σε προσπάθεια να απαλύνει τον πόνο. To να περπατήσει είναι επίσης πολύ δύσκολο λόγω του βάρους των μαζών που κρέμονται από όλο της το σώμα, το πρόσωπο, το κεφάλι, τα χέρια, τα δάχτυλα, την κοιλιά, την πλάτη και τους μηρούς.

Αλλά λέει πως δεν ήταν πάντα έτσι. Ήταν ένα χαρούμενο κορίτσι όταν ήταν 16 και ο πατέρας της την πάντρεψε με έναν εργάτη σε ένα χωριό του Narayanganj στο Μπαγκλαντές. Ήταν πολύ ερωτευμένοι και απέκτησαν ένα γιο έναν χρόνο μετά. Όταν θυμάται τις εποχές εκείνες, λέει πως ήταν μία αρκετά όμορφη γυναίκα με μικρά σπυράκια στο πρόσωπο και τον λαιμό της.

Αλλά όταν η κατάστασή της άρχισε να χειροτερεύει, ο άντρας της Arzu Mian, έπεσε σε κατάθλιψη επειδή δεν είχε χρήματα για τις θεραπείες της και τελικά πέθανε.

“Από τότε που πέθανε, είμαι απλά ένας άνθρωπος που κανείς δεν θέλει.”

Οι όγκοι της άρχισαν να πρήζονται πολύ δύο χρόνια μετά την γέννηση του γιου της. Αρχικά τους αγνοούσε αλλά σύντομα είχαν αρχίσει να αναπτύσσονται πολύ γρήγορα, καλύπτοντας το μικρό της σώμα. Σε όποιον γιατρό και αν πήγε, κανείς δεν μπορούσε να κάνει μία διάγνωση της κατάστασής της.

Χωρίς θεραπεία για χρόνια, η Hosineara τελικά κατέφυγε στην Οποιοπαθητική και ενώ όπως λέει τα φάρμακα την βοήθησαν, δεν είχε χρήματα και έπρεπε να σταματήσει την θεραπεία.

Νιώθει τόσο πολύ απογοητευμένη που πλέον προσεύχεται και κλαίει κάθε μέρα για να πεθάνει. Είπε: “Δεν μου έχει απομείνει καμία ελπίδα. Η ζωή μου είναι ένα μαρτύριο. Θέλω απλά να λυτρωθώ από αυτό τον πόνο και μόνο ο Θεός μπορεί να με βοηθήσει. Ο θάνατος είναι πολύ καλύτερος από μία τέτοια ζωή.”
Πηγή 

loading...