Επιστολές απόγνωσης της καρκινοπαθούς Ελένης Ρούσσου σε πρωθυπουργό και ΚΕΠΑ
Αποφασισμένη να φτάσει στα άκρα, ακόμη και να στηθεί με πανό έξω από την πρωθυπουργική κατοικία και την Βουλή, εμφανίζεται με δηλώσεις της στον «ΛΟΓΟ» η καρκινοπαθής Ελένη Ρούσσου, καταγγέλλοντας το Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ) για απάνθρωπες συμπεριφορές.
Με επιστολές της, τόσο προς τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, όσο και προς το ΚΕΠΑ, καθιστά σαφές ότι η ανάλγητη αντιμετώπιση αναπήρων ανθρώπων εκ μέρους του δεύτερου δοκιμάζει πλέον τις αντοχές της, απαιτώντας πίσω τη χαμένη της αξιοπρέπεια, καθώς – όπως υπογραμμίζει – αυτή τη στιγμή επιβιώνει χάρη στη φιλανθρωπία κάποιων συμπολιτών της και της εκκλησίας.
Τονίζει ότι, με την πάλη της, πέραν της ιδίας, εκπροσωπεί και ανθρώπους που δεν μπορούν εξαιτίας της αναπηρίας τους και της σωρείας προβλημάτων που αντιμετωπίζουν να δώσουν τον δικό τους προσωπικό αγώνα: «Είμαι ο λόγος τους. Είμαι η φωνή τους», λέει χαρακτηριστικά.
Με βουρκωμένα μάτια και φωνή σπασμένη από την συγκίνηση περιγράφει το «κόψιμο» της σύνταξής της από την επιτροπή του εν λόγω οργάνου, υπογραμμίζοντας ότι οι άνθρωποι που την αποτελούν δείχνουν να μην σέβονται καν την αξιοπρέπεια των ασθενών: «Το αποκαλώ Κέντρο Απάνθρωπων. Είναι όντως απάνθρωποι εκεί πέρα. Δεν ξέρω με τι κριτήρια κρίνουν την ανθρώπινη ψυχή… Εγώ γι’ αυτούς έχω καταντήσει ένα ποσοστό. Ένα ποσοστό από 90%, 50%, 40%. Για να πάρω πριν δύο χρόνια τα χρήματα των αναδρομικών, αφού με είχανε τέσσερα χρόνια χωρίς σύνταξη, αναγκάστηκα να πάω με πανό στο ΙΚΑ, ζητώντας να μου τα δώσουν… Μιλάμε για αυτονόητα πράγματα, για τα οποία δεν μπορεί να βρεθεί μια λύση», τονίζει.
Προς επίρρωση των ανωτέρω, επικαλείται το γεγονός ότι η επιτροπή της ζήτησε, μη σεβόμενη την ιδιωτικότητα και το ιατρικό απόρρητο, να ξεγυμνωθεί ενώπιον του δικηγόρου που την συνόδευε προκειμένου να την εξετάσουν.
Εύλογα αναρωτιέται γιατί, προκειμένου να της χορηγούν αυτά που νόμιμα δικαιούται, θα πρέπει να εμφανίζεται κάθε τόσο σε κανάλια και ΜΜΕ, ενώ στο ερώτημα γιατί αποκαλεί «δολοφόνους» αυτούς τους ανθρώπους βουρκώνει: «Η αντιμετώπιση στα ΚΕΠΑ είναι απάνθρωπη …Η άλλη να μην έχει πόδι, να μην έχει χέρι ή δεν ξέρω τι άλλο, και να σου λένε έχεις δίκιο, αλλά… Τι αλλά; Αυτό δεν είναι “δολοφονία”; Αν πάθω κάτι, θέλω να το έχουνε τύψεις σε όλη τους τη ζωή».
Και στις δύο επιστολές της, στις οποίες αποτυπώνεται ανάγλυφα η απόγνωσή της, κάνει λόγο για «δολοφονικές συμπεριφορές και αποφάσεις» εκ μέρους του ΚΕΠΑ, το οποίο – παραφράζοντας τα αρχικά – του αποκαλεί: «Κέντρο Πιστοποίησης Απάνθρωπων», και με έκδηλη πικρία ενημερώνει τον πρωθυπουργό ότι βιώνει μια συνεχή ταλαιπωρία τα τελευταία χρόνια.
Συγκεκριμένα, του κάνει γνωστό ότι το ΚΕΠΑ υποχρεώνει ακόμη και ανθρώπους με αναπηρία, που γίνεται αντιληπτή δια γυμνού οφθαλμού, να προσέρχονται αδιαλείπτως ενώπιον επιτροπών, οι οποίες και τους συρρικνώνουν διαρκώς τα ποσοστά αναπηρίας, απευθύνοντάς του δημόσια ένα ερώτημα για το οποία ζητά επιτακτικά απάντηση: «Θέλω να πω στον κ. Τσίπρα και σε κάθε κυβέρνηση ότι, αν ήταν κάποιος συγγενής τους και αντιμετώπιζε όλα αυτά τα προβλήματα που αντιμετωπίζω εγώ, τι θα έκανε; Θέλω να μου απαντήσουν».
Συνεχίζοντας, κάνει λόγο για ξεκάθαρο εμπαιγμό, καθιστώντας σαφές ότι – λόγω της κακής της οικονομικής κατάστασης – δεν δύναται πλέον να ανταπεξέρχεται στα έξοδα αυτών των μετακινήσεων. Παράλληλα, τους προειδοποιεί ότι στην περίπτωση που δεν υπάρξει κάποια ουσιαστική εξέλιξη στην περίπτωσή της, είναι διατεθειμένη να φτάσει το θέμα στα άκρα.
Το περιεχόμενο των δύο επιστολών έχει ως ακολούθως:
«Προς πρωθυπουργό κ. Αλέξη Τσίπρα,
Ονομάζομαι Ελένη Ρούσσου και κατοικώ στη Σύρο. Το έτος 1999, μου ανακοίνωσε ο γιατρός ότι έχω καρκίνο μαστού. Όλα γύρω μου σκοτείνιασαν. Ήμουν 33 χρονών, πολύ νέα για να πεθάνω. Έτσι, άρχισα έναν πολύ δύσκολο αγώνα επιβίωσης. Ήμουν πολύ ταλαιπωρημένη διότι αντιμετώπισα το ίδιο πρόβλημα με τη μητέρα μου. Όμως ήθελα να ζήσω γιατί μου άρεσε η ζωή, είχα όνειρα και δεν ήθελα να φύγω τόσο νωρίς.
Έτσι, άρχισα τον αγώνα μου. Χειρουργείο, ριζική μαστεκτομή, 25 λεμφαδένες και μερική μαστεκτομή από τον άλλο μαστό. Στη συνέχεια έκανα χημειοθεραπείες για 8 μήνες και ορμονοθεραπείες. Τελειώνοντας όλα αυτά, σε μια εξέταση γυναικολογική εμφανίστηκε νεοπλασία στον τράχηλο και αυτό σήμαινε πάλι χειρουργείο. Μετά από όλα αυτά, χάνω τους δικούς μου και παθαίνω βαριάς μορφής κατάθλιψη, την οποία την παλεύω μέχρι τώρα, με υποτροπιάζουσες καταστάσεις, οι οποίες με ώθησαν να νοσηλευτώ και στο Δαφνί.
Στην_πορεία παρουσιάστηκαν και άλλα προβλήματα: οστεοπόρωση, Δισκοειδής Λύκος, ινομναλγία, ρευματοειδής αρθρίτιδα, θυρεοειδής, ημικρανίες.
Με όλα αυτά τα προβλήματα υγείας, πρέπει να πραγματοποιώ σε τακτικά χρονικά διαστήματα εξετάσεις για όλη μου τη ζωή.
Από το 2000, το ΙΚΑ μου έδινε αναπηρική σύνταξη με 97% ποσοστό αναπηρίας. Όσο περνούσαν τα χρόνια, το ποσοστό κατέβαινε και με δικές μου ενστάσεις και χαρτιά γιατρών το ξαναέπαιρνα. Εκτός αυτού, το ΙΚΑ μου έστειλε και δικαστική κλήση να του επιστρέψω χρήματα. Έγινε δικαστήριο και το κέρδισα.
Όλα αυτά είναι πολύ ψυχοφθόρα για μένα κ. Τσίπρα. Εκτός τη φυσική και ψυχολογική βλάβη που έχω υποστεί, και που με βασανίζει κάθε μέρα, είμαι αδύναμη να εργαστώ όπως ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Παρόλα αυτά, μετά τη χημειοθεραπεία, πήγα και έβγαλα το σχολείο. Να έχω ένα χαρτί στα χέρια μου, όμως ούτε στα σκουπίδια του Δήμου δεν με πήραν.
Ενώ έπαιρνα μια σύνταξη με 67% αναπηρία, πέρασα πρόσφατα από επιτροπή στην Αθήνα και μου την έκοψαν. Και σας ρωτώ, κ. Τσίπρα, τι άλλο πρέπει να κάνει ένας άνθρωπος για να βρει το δίκιο του;
Με συντηρεί η Εκκλησία και δύο καλοί φίλοι. Πριν βγω στα κανάλια για να δημοσιοποιήσω το πρόβλημά μου για το «δολοφονικό» κράτος που προσπαθεί να με εξοντώσει, θεώρησα σωστό να σας στείλω πρώτα αυτή την επιστολή.
Κύριε Τσίπρα, δεν έχω την οικονομική δυνατότητα να κάνω ταξίδια για να περνάω από την επιτροπή των «δολοφόνων» του ΚΕΠΑ.
Συγχωρέστε με που μιλάω έτσι, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Την ζω 17 ολόκληρα χρόνια. Όμως, δεν μπορώ άλλο αυτές τις συμπεριφορές. Έχω κάνει αγώνα να ζήσω και θέλω πίσω το γέλιο μου και την χαμένη μου αξιοπρέπεια.
Αν, κ. Τσίπρα, αυτή τη φορά δεν γίνει κάτι ουσιαστικό, τότε θα το φτάσω το θέμα στα άκρα. Δεν θέλω να το πάρετε σαν απειλή αυτό, απλά είμαι πολύ κουρασμένη πια για να ανεχτώ να με διαλύσετε.
Σας στέλνω και δύο ιατρικές βεβαιώσεις, από το πλήθος χαρτιών που έχω από γιατρούς, και θα σας παρακαλέσω να μην αγνοήσετε αυτή μου την επιστολή, διότι πραγματικά σας μετά δεν ξέρω τι να κάνω.
Ελένη Ρούσσου
Υ.Γ. Περιμένω σύντομα απάντησή σας».
«Προς ΚΕΠΑ,
Αγαπητοί κύριοι, δεν ξέρω με τι κριτήρια κρίνετε τον πόνο του άλλου και αν είστε ικανοί εσείς να μπείτε για λίγο στα παπούτσια του άλλου και να τον κρίνετε σαν ποσοστό.
Δεν είναι κύριοι ποσοστό η ανθρώπινη ζωή. Πραγματικά σας σιχάθηκε η ψυχή μου. Δεκαέξι χρόνια να ακούω και να βλέπω τις «δολοφονικές» σας αποφάσεις. Με κούρασε να βλέπω να περνάτε από επιτροπές ανθρώπους χωρίς πόδια, χωρίς χέρια, χωρίς στήθος, χωρίς ζωή, λες και ξαφνικά θα φυτρώσουν όλα αυτά από τις απάνθρωπες επιτροπές σας και συγχρόνως να δίνετε συντάξεις εκεί που δεν θα έπρεπε.
Δεν ξέρω, αν πραγματικά έχετε συνείδηση των πράξεων σας, όμως εγώ αυτή τη φορά που σε λίγες μέρες θα περάσω για πολλοστή φορά από τα στέκια σας, είμαι αποφασισμένη για όλα! Ίσως έτσι, αγαπητοί κύριοι, ξυπνήσετε από την απανθρωπιά και βοηθηθούν και οι άνθρωποι δίχως χέρια, πόδια και ζωή.
Και μην το πάρετε σαν απειλή, απλά με κουράσατε με τις «δολοφονικές σας συμπεριφορές».
Αυτό το μήνυμα αφορά όλες τις κυβερνήσεις που έχουν περάσει και που προσπαθούν μαζί με τα ξερά να καούν και τα χλωρά».
Αποφασισμένη να φτάσει στα άκρα, ακόμη και να στηθεί με πανό έξω από την πρωθυπουργική κατοικία και την Βουλή, εμφανίζεται με δηλώσεις της στον «ΛΟΓΟ» η καρκινοπαθής Ελένη Ρούσσου, καταγγέλλοντας το Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ) για απάνθρωπες συμπεριφορές.
Με επιστολές της, τόσο προς τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, όσο και προς το ΚΕΠΑ, καθιστά σαφές ότι η ανάλγητη αντιμετώπιση αναπήρων ανθρώπων εκ μέρους του δεύτερου δοκιμάζει πλέον τις αντοχές της, απαιτώντας πίσω τη χαμένη της αξιοπρέπεια, καθώς – όπως υπογραμμίζει – αυτή τη στιγμή επιβιώνει χάρη στη φιλανθρωπία κάποιων συμπολιτών της και της εκκλησίας.
Τονίζει ότι, με την πάλη της, πέραν της ιδίας, εκπροσωπεί και ανθρώπους που δεν μπορούν εξαιτίας της αναπηρίας τους και της σωρείας προβλημάτων που αντιμετωπίζουν να δώσουν τον δικό τους προσωπικό αγώνα: «Είμαι ο λόγος τους. Είμαι η φωνή τους», λέει χαρακτηριστικά.
Με βουρκωμένα μάτια και φωνή σπασμένη από την συγκίνηση περιγράφει το «κόψιμο» της σύνταξής της από την επιτροπή του εν λόγω οργάνου, υπογραμμίζοντας ότι οι άνθρωποι που την αποτελούν δείχνουν να μην σέβονται καν την αξιοπρέπεια των ασθενών: «Το αποκαλώ Κέντρο Απάνθρωπων. Είναι όντως απάνθρωποι εκεί πέρα. Δεν ξέρω με τι κριτήρια κρίνουν την ανθρώπινη ψυχή… Εγώ γι’ αυτούς έχω καταντήσει ένα ποσοστό. Ένα ποσοστό από 90%, 50%, 40%. Για να πάρω πριν δύο χρόνια τα χρήματα των αναδρομικών, αφού με είχανε τέσσερα χρόνια χωρίς σύνταξη, αναγκάστηκα να πάω με πανό στο ΙΚΑ, ζητώντας να μου τα δώσουν… Μιλάμε για αυτονόητα πράγματα, για τα οποία δεν μπορεί να βρεθεί μια λύση», τονίζει.
Προς επίρρωση των ανωτέρω, επικαλείται το γεγονός ότι η επιτροπή της ζήτησε, μη σεβόμενη την ιδιωτικότητα και το ιατρικό απόρρητο, να ξεγυμνωθεί ενώπιον του δικηγόρου που την συνόδευε προκειμένου να την εξετάσουν.
Εύλογα αναρωτιέται γιατί, προκειμένου να της χορηγούν αυτά που νόμιμα δικαιούται, θα πρέπει να εμφανίζεται κάθε τόσο σε κανάλια και ΜΜΕ, ενώ στο ερώτημα γιατί αποκαλεί «δολοφόνους» αυτούς τους ανθρώπους βουρκώνει: «Η αντιμετώπιση στα ΚΕΠΑ είναι απάνθρωπη …Η άλλη να μην έχει πόδι, να μην έχει χέρι ή δεν ξέρω τι άλλο, και να σου λένε έχεις δίκιο, αλλά… Τι αλλά; Αυτό δεν είναι “δολοφονία”; Αν πάθω κάτι, θέλω να το έχουνε τύψεις σε όλη τους τη ζωή».
Και στις δύο επιστολές της, στις οποίες αποτυπώνεται ανάγλυφα η απόγνωσή της, κάνει λόγο για «δολοφονικές συμπεριφορές και αποφάσεις» εκ μέρους του ΚΕΠΑ, το οποίο – παραφράζοντας τα αρχικά – του αποκαλεί: «Κέντρο Πιστοποίησης Απάνθρωπων», και με έκδηλη πικρία ενημερώνει τον πρωθυπουργό ότι βιώνει μια συνεχή ταλαιπωρία τα τελευταία χρόνια.
Συγκεκριμένα, του κάνει γνωστό ότι το ΚΕΠΑ υποχρεώνει ακόμη και ανθρώπους με αναπηρία, που γίνεται αντιληπτή δια γυμνού οφθαλμού, να προσέρχονται αδιαλείπτως ενώπιον επιτροπών, οι οποίες και τους συρρικνώνουν διαρκώς τα ποσοστά αναπηρίας, απευθύνοντάς του δημόσια ένα ερώτημα για το οποία ζητά επιτακτικά απάντηση: «Θέλω να πω στον κ. Τσίπρα και σε κάθε κυβέρνηση ότι, αν ήταν κάποιος συγγενής τους και αντιμετώπιζε όλα αυτά τα προβλήματα που αντιμετωπίζω εγώ, τι θα έκανε; Θέλω να μου απαντήσουν».
Συνεχίζοντας, κάνει λόγο για ξεκάθαρο εμπαιγμό, καθιστώντας σαφές ότι – λόγω της κακής της οικονομικής κατάστασης – δεν δύναται πλέον να ανταπεξέρχεται στα έξοδα αυτών των μετακινήσεων. Παράλληλα, τους προειδοποιεί ότι στην περίπτωση που δεν υπάρξει κάποια ουσιαστική εξέλιξη στην περίπτωσή της, είναι διατεθειμένη να φτάσει το θέμα στα άκρα.
Το περιεχόμενο των δύο επιστολών έχει ως ακολούθως:
«Προς πρωθυπουργό κ. Αλέξη Τσίπρα,
Ονομάζομαι Ελένη Ρούσσου και κατοικώ στη Σύρο. Το έτος 1999, μου ανακοίνωσε ο γιατρός ότι έχω καρκίνο μαστού. Όλα γύρω μου σκοτείνιασαν. Ήμουν 33 χρονών, πολύ νέα για να πεθάνω. Έτσι, άρχισα έναν πολύ δύσκολο αγώνα επιβίωσης. Ήμουν πολύ ταλαιπωρημένη διότι αντιμετώπισα το ίδιο πρόβλημα με τη μητέρα μου. Όμως ήθελα να ζήσω γιατί μου άρεσε η ζωή, είχα όνειρα και δεν ήθελα να φύγω τόσο νωρίς.
Έτσι, άρχισα τον αγώνα μου. Χειρουργείο, ριζική μαστεκτομή, 25 λεμφαδένες και μερική μαστεκτομή από τον άλλο μαστό. Στη συνέχεια έκανα χημειοθεραπείες για 8 μήνες και ορμονοθεραπείες. Τελειώνοντας όλα αυτά, σε μια εξέταση γυναικολογική εμφανίστηκε νεοπλασία στον τράχηλο και αυτό σήμαινε πάλι χειρουργείο. Μετά από όλα αυτά, χάνω τους δικούς μου και παθαίνω βαριάς μορφής κατάθλιψη, την οποία την παλεύω μέχρι τώρα, με υποτροπιάζουσες καταστάσεις, οι οποίες με ώθησαν να νοσηλευτώ και στο Δαφνί.
Στην_πορεία παρουσιάστηκαν και άλλα προβλήματα: οστεοπόρωση, Δισκοειδής Λύκος, ινομναλγία, ρευματοειδής αρθρίτιδα, θυρεοειδής, ημικρανίες.
Με όλα αυτά τα προβλήματα υγείας, πρέπει να πραγματοποιώ σε τακτικά χρονικά διαστήματα εξετάσεις για όλη μου τη ζωή.
Από το 2000, το ΙΚΑ μου έδινε αναπηρική σύνταξη με 97% ποσοστό αναπηρίας. Όσο περνούσαν τα χρόνια, το ποσοστό κατέβαινε και με δικές μου ενστάσεις και χαρτιά γιατρών το ξαναέπαιρνα. Εκτός αυτού, το ΙΚΑ μου έστειλε και δικαστική κλήση να του επιστρέψω χρήματα. Έγινε δικαστήριο και το κέρδισα.
Όλα αυτά είναι πολύ ψυχοφθόρα για μένα κ. Τσίπρα. Εκτός τη φυσική και ψυχολογική βλάβη που έχω υποστεί, και που με βασανίζει κάθε μέρα, είμαι αδύναμη να εργαστώ όπως ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Παρόλα αυτά, μετά τη χημειοθεραπεία, πήγα και έβγαλα το σχολείο. Να έχω ένα χαρτί στα χέρια μου, όμως ούτε στα σκουπίδια του Δήμου δεν με πήραν.
Ενώ έπαιρνα μια σύνταξη με 67% αναπηρία, πέρασα πρόσφατα από επιτροπή στην Αθήνα και μου την έκοψαν. Και σας ρωτώ, κ. Τσίπρα, τι άλλο πρέπει να κάνει ένας άνθρωπος για να βρει το δίκιο του;
Με συντηρεί η Εκκλησία και δύο καλοί φίλοι. Πριν βγω στα κανάλια για να δημοσιοποιήσω το πρόβλημά μου για το «δολοφονικό» κράτος που προσπαθεί να με εξοντώσει, θεώρησα σωστό να σας στείλω πρώτα αυτή την επιστολή.
Κύριε Τσίπρα, δεν έχω την οικονομική δυνατότητα να κάνω ταξίδια για να περνάω από την επιτροπή των «δολοφόνων» του ΚΕΠΑ.
Συγχωρέστε με που μιλάω έτσι, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Την ζω 17 ολόκληρα χρόνια. Όμως, δεν μπορώ άλλο αυτές τις συμπεριφορές. Έχω κάνει αγώνα να ζήσω και θέλω πίσω το γέλιο μου και την χαμένη μου αξιοπρέπεια.
Αν, κ. Τσίπρα, αυτή τη φορά δεν γίνει κάτι ουσιαστικό, τότε θα το φτάσω το θέμα στα άκρα. Δεν θέλω να το πάρετε σαν απειλή αυτό, απλά είμαι πολύ κουρασμένη πια για να ανεχτώ να με διαλύσετε.
Σας στέλνω και δύο ιατρικές βεβαιώσεις, από το πλήθος χαρτιών που έχω από γιατρούς, και θα σας παρακαλέσω να μην αγνοήσετε αυτή μου την επιστολή, διότι πραγματικά σας μετά δεν ξέρω τι να κάνω.
Ελένη Ρούσσου
Υ.Γ. Περιμένω σύντομα απάντησή σας».
«Προς ΚΕΠΑ,
Αγαπητοί κύριοι, δεν ξέρω με τι κριτήρια κρίνετε τον πόνο του άλλου και αν είστε ικανοί εσείς να μπείτε για λίγο στα παπούτσια του άλλου και να τον κρίνετε σαν ποσοστό.
Δεν είναι κύριοι ποσοστό η ανθρώπινη ζωή. Πραγματικά σας σιχάθηκε η ψυχή μου. Δεκαέξι χρόνια να ακούω και να βλέπω τις «δολοφονικές» σας αποφάσεις. Με κούρασε να βλέπω να περνάτε από επιτροπές ανθρώπους χωρίς πόδια, χωρίς χέρια, χωρίς στήθος, χωρίς ζωή, λες και ξαφνικά θα φυτρώσουν όλα αυτά από τις απάνθρωπες επιτροπές σας και συγχρόνως να δίνετε συντάξεις εκεί που δεν θα έπρεπε.
Δεν ξέρω, αν πραγματικά έχετε συνείδηση των πράξεων σας, όμως εγώ αυτή τη φορά που σε λίγες μέρες θα περάσω για πολλοστή φορά από τα στέκια σας, είμαι αποφασισμένη για όλα! Ίσως έτσι, αγαπητοί κύριοι, ξυπνήσετε από την απανθρωπιά και βοηθηθούν και οι άνθρωποι δίχως χέρια, πόδια και ζωή.
Και μην το πάρετε σαν απειλή, απλά με κουράσατε με τις «δολοφονικές σας συμπεριφορές».
Αυτό το μήνυμα αφορά όλες τις κυβερνήσεις που έχουν περάσει και που προσπαθούν μαζί με τα ξερά να καούν και τα χλωρά».
loading...
Δημοσίευση σχολίου
Δεν διμοσιεύονται σχόλια υβριστικού περιεχομένου. Την αποκλειστική ευθύνη για τα σχόλια την έχουν οι σχολιαστές.