είναι έξω από την πόρτα σου - Το ίδιο συμβαίνει και στην τραγική περίπτωση της 22χρονης παιδοκτόνου στην οποία ασκήθηκε ποινική δίωξη για ανθωποκτονία . - Ο Κώστας Τσιτούνας γράφει για όλα όσα προηγήθηκαν του αδιανόητου εγκλήματος και για την απύθμενη υποκρισία που υπάρχει στους κόλπους της ελληνικής κοινωνίας.
Παρακολουθώ την εξέλιξη της υπόθεσης με την 22χρονη παιδοκτόνο από τη Νέα Σμύρνη και ταυτόχρονα διαβάζω τα σκληρά μηνύματα εναντίον της στο διαδίκτυο.
Τελικά είναι να απορεί κανείς με το μέγεθος της υποκρισίας που υπάρχει σε αυτό τον τόπο.
Και το λέω τούτο διότι οι περισσότεροι μένουν στα προφανή. Η 22χρονη είναι ο φυσικός αυτουργός της δολοφονίας, άρα... σκότωμα (;) όπως γράφουν ορισμένοι στα social media.
Για να προλάβω ορισμένους αναγνώστες, ξεκαθαρίζω ότι δεν αναγνωρίζω ΚΑΝΕΝΑ απολύτως ελαφρυντικό για τη νεαρή κοπέλα η οποία προέβη σε μια τόσο αποτρόπαια και καταδικαστέα πράξη.
Είναι έγκλημα ιδιαζόντως ειδεχθές και επαναλαμβάνω ΧΩΡΙΣ ΕΛΑΦΡΥΝΤΙΚΑ.
Διαβάζω όμως την απολογία της και το σοκ είναι ακόμα μεγαλύτερο.
Εν έτει 2018, η 22χρονη αναφέρει:
«Δεν είπα τίποτα σε κανέναν από την οικογένειά μου. Η μητέρα μου και ο πατέρας μου είχαν χωρίσει και εγώ διέμενα στο ίδιο σπίτι με τη μητέρα μου. Φρόντισα να φοράω μακριές μπλούζες και γενικά φαρδιά ρούχα ώστε να μην καταλάβει κανένας το παραμικρό. Προσπαθούσα να μην αλλάξω τίποτα από τη συμπεριφορά μου για να μην υποπτευθεί κανένας το παραμικρό. Είχα καταφέρει να το κρύψω από όλους. Και φυσικά, προπαντός από τη μητέρα μου. Την ημέρα εκείνη, θυμάμαι ότι με έπιασαν οι πόνοι δυνατά. Μπήκα στο μπάνιο και όταν γέννησα με έπιασε πανικός να εξαφανίσω το μωρό να μην το βρει η μητέρα μου. Και αυτό έκανα. Εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσα να σκεφτώ κάτι άλλο».
Πάμε τώρα στα φλέγοντα ερωτήματα:
Η 22χρονη ή μήπως οι γονείς της που την μεγάλωσαν και την γαλούχησαν - εν έτει 2018 επαναλαμβάνω - με τέτοια ενοχικά σύνδρομα;
Αλλά ξέχασα, για αυτά τα ερωτήματα κανείς από εμας που είμαστε γονείς δεν θέλει να απαντήσει...
Μακριά από εμάς κι ας είναι και πέντε πόντοι... Έτσι δεν είναι;
Βλέπετε, όταν το πρόβλημα είναι έξω από την πόρτα μας η κριτική και η καταδίκη είναι εύκολη. Είναι εθνικό σπορ!
Εύκολα καταδικάζουμε και δείχνουμε με το δάχτυλο τα κορίτσια που μένουν έγκυες χωρίς να έχουν παντρευτεί, τα νεαρά παιδιά που μπλέκουν με τα ναρκωτικά, με την εγκληματικότητα, με την ανομία...
Όταν όμως το πρόβλημα τρυπώνει στη δική μας πόρτα, τότε μούγκα...
Προχωρώ παρακάτω:
Στους αστυνομικούς άρχισε να περιγράφει από την αρχή πως ξεκίνησε αυτή η εγκυμοσύνη, αλλά και πώς αντέδρασε ο πατέρας του μωρού της όταν έμαθε ότι η 22χρονη ήταν έγκυος...
«{…} Είχα μείνει έγκυος από έναν συμφοιτητή μου στη Καλαμάτα. Όταν του είπα ότι περίμενα παιδί εκείνος εξαφανίστηκε. Έμεινα μόνη μου. Και έγκυος και μόνη».
Στέκομαι εδώ. Δεν θα κρίνω την άνανδρη πράξη του συμφοιτητή της (κι αυτός ενήλικας).
Θα μείνω σε αυτή την ατάκα που εμένα προσωπικά με λυγίζει: «Έμεινα μόνη. Και έγκυος και μόνη».
Αυτό το τελευταίο έπρεπε να το είχαν ακούσει πολύ πιο πριν οι γονείς της.
Έπρεπε να το είχαν αφουγκραστεί πολλά χρόνια πριν και να σκύψουν πάνω στο παιδί τους. Τώρα, στα 22 έτη είναι δυστυχώς πολύ αργά.
Γι' αυτό σας λέω, για την κατάντια αυτής της κοινωνίας έχουμε πολύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης όσοι μεγαλώνουμε παιδιά.
Και πρέπει κάπου κάπου να πάψουμε να κάνουμε τους δήθεν ξερόλες - παντογνώστες.
Ας το βουλώσουμε για λίγο κι ας ακούσουμε τι έχουν να μας πουν τα ίδια τα παιδιά μας.
Σταθείτε δίπλα τους όταν το χρειάζονται, ακόμα κι αν έχουν πάρει λάθος δρόμο.
Σκύψτε το κεφάλι και αφουγκραστείτε αυτά που δεν λένε.
Ερμηνεύστε σωστά τη σιωπή τους. Μην τους δίνεται μόνο «δασκαλίστικες» συμβουλές.
Νιώστε τις φοβίες και τις ενοχές τους και δείξτε τους το δρόμο να τις ξεπεράσουν, να μην τις κουβαλούν μέσα τους.
«Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου».
Βοηθήστε να βγάλουν έξω τα όποια βάρη κουβαλούν μες στην ψυχούλα τους.
Τα σκληρά σχόλια περί «θανάτου», «κρεμάσματος», «σκοτώματος» και τα συναφή κρατήστε τα μέσα σας... Και να τρώτε μεγάλες μπουκιές...
Και το λέω τούτο διότι οι περισσότεροι μένουν στα προφανή. Η 22χρονη είναι ο φυσικός αυτουργός της δολοφονίας, άρα... σκότωμα (;) όπως γράφουν ορισμένοι στα social media.
Για να προλάβω ορισμένους αναγνώστες, ξεκαθαρίζω ότι δεν αναγνωρίζω ΚΑΝΕΝΑ απολύτως ελαφρυντικό για τη νεαρή κοπέλα η οποία προέβη σε μια τόσο αποτρόπαια και καταδικαστέα πράξη.
Είναι έγκλημα ιδιαζόντως ειδεχθές και επαναλαμβάνω ΧΩΡΙΣ ΕΛΑΦΡΥΝΤΙΚΑ.
Διαβάζω όμως την απολογία της και το σοκ είναι ακόμα μεγαλύτερο.
Εν έτει 2018, η 22χρονη αναφέρει:
«Δεν είπα τίποτα σε κανέναν από την οικογένειά μου. Η μητέρα μου και ο πατέρας μου είχαν χωρίσει και εγώ διέμενα στο ίδιο σπίτι με τη μητέρα μου. Φρόντισα να φοράω μακριές μπλούζες και γενικά φαρδιά ρούχα ώστε να μην καταλάβει κανένας το παραμικρό. Προσπαθούσα να μην αλλάξω τίποτα από τη συμπεριφορά μου για να μην υποπτευθεί κανένας το παραμικρό. Είχα καταφέρει να το κρύψω από όλους. Και φυσικά, προπαντός από τη μητέρα μου. Την ημέρα εκείνη, θυμάμαι ότι με έπιασαν οι πόνοι δυνατά. Μπήκα στο μπάνιο και όταν γέννησα με έπιασε πανικός να εξαφανίσω το μωρό να μην το βρει η μητέρα μου. Και αυτό έκανα. Εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσα να σκεφτώ κάτι άλλο».
Πάμε τώρα στα φλέγοντα ερωτήματα:
- Ποιος ακριβώς είναι ο ηθικός αυτουργός;
- Ποιος «όπλισε» το χέρι αυτής της νεαρής γυναίκας;
- Ποιος πατέρας και ποια μάνα δημιούργησαν τόσο νοσηρές συνθήκες όπου η 22χρονη κόρη τους (ενήλικη δηλαδή), τους έκρυψε την εγκυμοσύνη;
- Που είναι η εμπιστοσύνη και η αναγκαία επικοινωνία μεταξύ γονέων και παιδιών;
Η 22χρονη ή μήπως οι γονείς της που την μεγάλωσαν και την γαλούχησαν - εν έτει 2018 επαναλαμβάνω - με τέτοια ενοχικά σύνδρομα;
Αλλά ξέχασα, για αυτά τα ερωτήματα κανείς από εμας που είμαστε γονείς δεν θέλει να απαντήσει...
Μακριά από εμάς κι ας είναι και πέντε πόντοι... Έτσι δεν είναι;
Βλέπετε, όταν το πρόβλημα είναι έξω από την πόρτα μας η κριτική και η καταδίκη είναι εύκολη. Είναι εθνικό σπορ!
Εύκολα καταδικάζουμε και δείχνουμε με το δάχτυλο τα κορίτσια που μένουν έγκυες χωρίς να έχουν παντρευτεί, τα νεαρά παιδιά που μπλέκουν με τα ναρκωτικά, με την εγκληματικότητα, με την ανομία...
Όταν όμως το πρόβλημα τρυπώνει στη δική μας πόρτα, τότε μούγκα...
Προχωρώ παρακάτω:
Στους αστυνομικούς άρχισε να περιγράφει από την αρχή πως ξεκίνησε αυτή η εγκυμοσύνη, αλλά και πώς αντέδρασε ο πατέρας του μωρού της όταν έμαθε ότι η 22χρονη ήταν έγκυος...
«{…} Είχα μείνει έγκυος από έναν συμφοιτητή μου στη Καλαμάτα. Όταν του είπα ότι περίμενα παιδί εκείνος εξαφανίστηκε. Έμεινα μόνη μου. Και έγκυος και μόνη».
Στέκομαι εδώ. Δεν θα κρίνω την άνανδρη πράξη του συμφοιτητή της (κι αυτός ενήλικας).
Θα μείνω σε αυτή την ατάκα που εμένα προσωπικά με λυγίζει: «Έμεινα μόνη. Και έγκυος και μόνη».
Αυτό το τελευταίο έπρεπε να το είχαν ακούσει πολύ πιο πριν οι γονείς της.
Έπρεπε να το είχαν αφουγκραστεί πολλά χρόνια πριν και να σκύψουν πάνω στο παιδί τους. Τώρα, στα 22 έτη είναι δυστυχώς πολύ αργά.
Γι' αυτό σας λέω, για την κατάντια αυτής της κοινωνίας έχουμε πολύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης όσοι μεγαλώνουμε παιδιά.
Και πρέπει κάπου κάπου να πάψουμε να κάνουμε τους δήθεν ξερόλες - παντογνώστες.
Ας το βουλώσουμε για λίγο κι ας ακούσουμε τι έχουν να μας πουν τα ίδια τα παιδιά μας.
Σταθείτε δίπλα τους όταν το χρειάζονται, ακόμα κι αν έχουν πάρει λάθος δρόμο.
Σκύψτε το κεφάλι και αφουγκραστείτε αυτά που δεν λένε.
Ερμηνεύστε σωστά τη σιωπή τους. Μην τους δίνεται μόνο «δασκαλίστικες» συμβουλές.
Νιώστε τις φοβίες και τις ενοχές τους και δείξτε τους το δρόμο να τις ξεπεράσουν, να μην τις κουβαλούν μέσα τους.
«Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου».
Βοηθήστε να βγάλουν έξω τα όποια βάρη κουβαλούν μες στην ψυχούλα τους.
Τα σκληρά σχόλια περί «θανάτου», «κρεμάσματος», «σκοτώματος» και τα συναφή κρατήστε τα μέσα σας... Και να τρώτε μεγάλες μπουκιές...
Πηγή: https://ift.tt/2camdcI
loading...
Δημοσίευση σχολίου
Δεν διμοσιεύονται σχόλια υβριστικού περιεχομένου. Την αποκλειστική ευθύνη για τα σχόλια την έχουν οι σχολιαστές.