ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΕΙΤΕ ΣΤΟ BLOG ΜΑΣ ΑΠΟ 10 € ΤΟ ΜΗΝΑ ΣΤΕΙΛΤΕ ΜΑΣ EMAIL ΣΤΟ frapedoypoli@windowslive.com

0
H Emily Christine Fauver και ο σύζυγός της Dylan περίμεναν το πρώτο τους παιδί
. Η 25χρονη από τη Λουιζιάνα βρισκόταν στην όγδοη εβδομάδα της κύησης, όταν πήγε για εξέταση υπερήχου ρουτίνας. Αλλά όταν είδε την εικόνα του αγέννητου παιδιού της στην οθόνη, κατάλαβε αμέσως ότι κάτι δεν ήταν σωστό. Η Emily περιέγραψε την εμπειρία της σε μια ανάρτηση στο Facebook…

«Έπρεπε να ουρήσω τόσο πολύ, αλλά δεν μου επέτρεψαν να πάω. Είπαν ότι χρειάζεται μια γεμάτη κύστη, γιατί είναι πιο εύκολο να δουν το μωρό κατά τη διάρκεια του υπερήχου. Θυμάμαι ότι ένιωθα τόσο αναστατωμένη, όχι μόνο λόγω της γεμάτης κύστης μου, αλλά επειδή έπρεπε να συμπληρώσω 50 σελίδες γραφειοκρατικών εγγράφων πριν μπορέσω να αδειάσω την κύστη μου και να δω το μωρό που περίμενα για 8 εβδομάδες.

Τελικά με συνόδεψαν στο πίσω δωμάτιο όπου έγινα δεκτή με χαμόγελα από όλους, διότι η ευτυχία από την κυοφορία ενός μωρού ήταν μεταδοτική. Το υπερηχογράφημα άρχισε και έβλεπα τις εικόνες ακριβώς μπροστά μου. Η καρδιά μου πήγαινε να βγει έξω από το στήθος μου. Ήταν συναρπαστικό!

Αυτή ήταν μια μέρα που ο σύζυγός μου και εγώ περιμέναμε για πάνω από ένα χρόνο.

Αλλά αυτές οι εικόνες ήταν διαφορετικές από αυτές που έχω δει στο Facebook, που όλες οι φίλες μου είχαν δημοσιεύσει, κάτι δεν πήγαινε καλά.

Δεν έβλεπα τίποτα γιατί το σώμα μου απείχε μόλις μερικές ώρες από την αποβολή.

Η ειδικός του υπερηγραφήματος ήταν ήσυχη και το κατάλαβα. Έφυγε από την αίθουσα και ο σύζυγός μου με διαβεβαίωσε γρήγορα ότι «όλα είναι καλά». Αλλά μην το λες αυτό σε μια γυναίκα που έχει δει εκατοντάδες φωτογραφίες υπερήχων, που έχει ψάξει όλο το διαδίκτυο για να δει πως θα ήταν το μωρό της στους 8 εβδομάδες κύησης.

Ήξερα ότι δεν πήγαινε καλά και βγήκα αληθής.

Θυμάμαι ότι φοβόμουν να κλάψω. Δεν αισθανόμουν ότι μου άξιζε να κλάψω γιατί «δεν είχα φτάσει τόσο μακριά,» και «αυτό συμβαίνει όλη την ώρα.»

Θυμάμαι να συγκρατώ τα δάκρυα με κάθε δύναμη της ύπαρξής μου και να μην είμαι σε θέση να κοιτάξω τον άντρα μου κατά πρόσωπο, επειδή ήξερα ότι ο πόνος του θα με λυγίσει.

Με έστειλαν σπίτι για να αφήσουν το σώμα μου να το αποβάλλει με φυσικό τρόπο και το έκανε. Ένιωσα τα πάντα, αλλά δεν είχα τίποτα για να το δείξω αυτό. Η γιατρός μου δεν με άφησε να φύγω χωρίς προειδοποίηση και είχε δίκιο για τα πάντα. Αλλά αυτό που δεν με προειδοποίησε ήταν όλα όσα θα συνέβαιναν μετά τον αρχικό πόνο.

Δεν μου είπε ότι θα το θυμόμουν για τις επόμενες εβδομάδες, επειδή το σώμα μου θα χρειαζόταν τόσο πολύ για να «καθαρίσει». Δεν μου είπε επρόκειτο να βλέπω τον άντρα μου να κλαίει. Δεν μου είπε πόσο δύσκολο θα ήταν να πω στη μητέρα μου όσα συνέβησαν. Δεν μου είπε ότι το σώμα μου θα συνέχισε να νομίζει ότι ήμουν ακόμα έγκυος τις επόμενες εβδομάδες. Δεν μου είπε πόσο δύσκολο ήταν να λέω στους ανθρώπους μου ότι ήμουν μια χαρά, ενώ δεν ήμουν. Δεν μου είπε ότι θα γινόμουν ζηλιάρα από τη μία μέρα στην άλλη. Δεν μου είπε πόσο πιο δύσκολο θα γινόταν το ερώτημα «πότε θα κάνετε παιδιά;». Και δεν μου είπε ότι θα ήταν τόσο δύσκολο να χάσω κάποιον που δεν είχα γνωρίσει ποτέ.

Αλλά μου είπε ότι ήταν εντάξει να κλάψω και μου είπε ότι δεν ήμουν μόνη.

Οι αποβολές είναι τόσο αληθινές και τόσο συνηθισμένες, στην πραγματικότητα, που μία στις τέσσερις γυναίκες βιώνουν μια αποβολή. Αλλά μην αφήνετε αυτή τη σκέψη να σας προκαλέσει σύγχυση ότι πονάει λιγότερο. Όσο μεγάλο είναι αυτό το στατιστικό στοιχείο, αισθάνθηκα μόνη και τελικά κατάλαβα το λόγο: διότι κανείς δεν μιλάει γι ‘αυτό.

Ήταν μέχρι που άρχισα να μιλάω γι ‘αυτό στους φίλους και την οικογένειά μου και σιγά-σιγά συνειδητοποίησα ότι δεν ήμουν μόνη. Ότι η μαμά μου, η θεία μου, η αδελφή μου, η καλύτερη φίλη της αδελφής μου όλες έχουν βιώσει αυτόν τον πόνο, έναν πόνο δεν θα ήθελα να τον νιώσει ο χειρότερος εχθρός μου.

Δεν ψάχνω για οίκτο και δεν ψάχνω για απαντήσεις. Το μοιράζομαι αυτό, έτσι ώστε ίσως μία γυναίκα λιγότερο θα αισθανθεί μόνη της και θα χρησιμοποιήσει αυτό ως υπενθύμιση ή ένα μήνυμα ότι υπάρχει ελπίδα μετά από αυτόν τον πόνο.

Αυτή είναι η ελπίδα μου για σένα …

Ελπίζω ότι δεν θα αισθανθείς μόνη.
Ελπίζω ότι θα αφεθείς για να κλάψεις.
Ελπίζω ότι θα δεις το φως στην άκρη του τούνελ.
Ελπίζω ότι θα είσαι δυνατή, αν και η πίστη σου θα δοκιμαστεί.
Ελπίζω να βρεις την ειρήνη.
Ελπίζω ότι δεν θα πρέπει να φοβηθείς να προσπαθήσεις ξανά.
Ελπίζω ότι δεν θα κατηγορείς τον εαυτό σου.
Ελπίζω ότι οι φίλοι σου θα σε αγκαλιάσουν λίγο πιο σφιχτά.
Ελπίζω ότι είσαι ένα φως στην πιο σκοτεινή περίοδο.
… και ελπίζω ότι θα γιορτάσεις τη ζωή αυτού του παιδιού όσο θα γιορτάσεις την επόμενη, διότι δεν έχει σημασία πόσο μικρή η ζωή, κάθε ζωή αξίζει να γιορτάζεται και κάθε απώλεια θα πρέπει να θρηνείται.»

Τα συγκινητικά λόγια της Emily βγαίνουν κατευθείαν από την καρδιά της. Η ειλικρίνεια της βοηθάει άλλες γυναίκες να συνειδητοποιήσουν ότι υπάρχουν άτομα που καταλαβαίνουν τον πόνο και τη θλίψη τους μετά την απώλεια του αγέννητου παιδιού και τους δίνει τη δύναμη να ξεπεράσουν τη θλίψη τους.


from Stroumfaki.gr http://ift.tt/2zsl20a
Πηγή: http://ift.tt/2camdcI
loading...

Δημοσίευση σχολίου

Δεν διμοσιεύονται σχόλια υβριστικού περιεχομένου. Την αποκλειστική ευθύνη για τα σχόλια την έχουν οι σχολιαστές.

 
Top