Το εσπέρας του Σαββάτου του Λαζάρου
εκοιμήθη ο μοναχός Ιωσήφ, σε ηλικία 27 ετών. Το μεσημέρι της Κυριακής
των Βαΐων τελέστηκε στην Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος Αρετίου η εξόδιος
ακολουθία, της οποίας προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πέτρας και
Χερρονήσου κ. Γεράσιμος.
Ακολουθεί ο επικήδειος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πέτρας και Χερρονήσου κ. Γερασίμου.
Εκκλησία πανηγυρίζει την θριαμβευτική είσοδο του Βασιλέως Χριστού στην
αγία Πόλη Ιερουσαλήμ και η τοπική μας Εκκλησία εισοδεύει τον αγαπητό
Ιωσήφ στη Βασιλεία των Ουρανών, στη Βασιλεία του Θεού. Ο Νυμφίος Χριστός
θα εξέλθει για ακόμα μία φορά εν μέσω της νυκτός για να μας εισαγάγει
στο μυστήριο του Θείου Πάθους και να οδηγήσει τον Ιωσήφ στο φως και στη
γαλήνη. Να τον οδηγήσει «ένθα ουκ έστι πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός» και
να του προσφέρει την ανάπαυση από την ασθένειά του και τις θλίψεις που
εβίωσε καθ’ όλη τη διάρκεια της επίγειας ζωής του και να τον ξεκουράσει
από τη δοκιμασία της αρρώστιας την οποία έζησε ευχαριστιακά και
δοξολογιακά και το μόνο που ζήτησε από την Εκκλησία ήταν να τον κάνει
μοναχό για να ενώνει ακατάπαυστα την προσευχή του μαζί με τις ουράνιες
δυνάμεις, τα τάγματα των Αγίων Αγγέλων στους οποίους ανήκει και αυτός
από χθες, ημέρα της κοιμήσεώς του.
Γιατί ο Ιωσήφ δεν πέθανε. Κοιμήθηκε. Γιατί κατά τον αδιάψευστο λόγο του Κυρίου μας «εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή. Πας ο πιστεύων εις εμέ καν αποθάνει ζήσεται και πας ο πιστεύων εις εμέ ου μη αποθάνει εις τον αιώνα».
Και ο Ιωσήφ τον πίστεψε εξ όλης της ισχύος του και εξ όλης της καρδίας του και εξ όλης της διανοίας του, αφού η μόνη παρηγοριά του ήταν Αυτός, ο λόγος Του που άκουγε από το ραδιόφωνο της Εκκλησίας και το Σώμα και το Αίμα Του που με μεγάλη επίγνωση μεταλάμβανε τακτικώς.
Γι’ αυτό και ο ερχόμενος επί το εκούσιον πάθος Χριστός, τον άρπαξε την ημέρα κατά την οποία ανέστησε τον Λάζαρο τον τετραήμερο, την ημέρα της εορτής δηλαδή που διαβεβαιοί την κοινή ανάσταση όλων όσων πιστεύουμε εις Αυτόν και τον άρπαξε ως φίλο Του για να τον εγκαταστήσει στη χώρα των ζώντων. Τον άρπαξε από τη γη της δουλείας για να τον εγκαταστήσει στη γη της επαγγελίας. Τον πέρασε από το θάνατο στη ζωή, από το σκοτάδι στο φως, από τη θλίψη στη χαρά, από τον πόνο και την αμαρτία, στη χάρη και στην ανάσταση, χωρίς να τον αφήσει να συνεορτάσει μαζί μας τα σωτηριώδη Πάθη Του. Και ξέρετε γιατί; Γιατί σ’ όλη του τη ζωή τα βίωσε ανθρωπίνως κατά τον πιο δυνατό τρόπο, αφού σταυρώθηκε και αυτός πάνω στο αναπηρικό καροτσάκι του, ταπεινώθηκε και μαρτύρησε από τους πόνους της ασθενείας, την οποία αντιμετώπισε όπως είπαμε με θαυμαστή εγκαρτέρηση, με ιώβεια υπομονή.
Με τις δοκιμασίες αδελφοί μου ενισχύεται η πίστη μας και αυτή η πίστη στην Ανάσταση έδωσε στον μακάριο Ιωσήφ τη δύναμη όχι μόνο να αντιμετωπίσει την ασθένεια πάνω στο κρεβάτι του πόνου αλλά να παρηγορεί τον κάθε άνθρωπο που προσέφευγε σ’ αυτόν και να του μεταλαμπαδεύει το βίωμα και την αίσθηση της βασιλείας του Θεού που είχε μέσα του.
Τον εισοδεύουμε λοιπόν σήμερα στολισμένο με το σουδάριο του μοναχικού σχήματος που φανερώνει τη μοναχική του πορεία και το μεγάλο έρωτα του προς τον Νυμφίο της Εκκλησίας, τον κάλλει ωραίο , τον κηδεύουμε με το κομποσκοίνι στο χέρι του, που είναι το όπλο των μοναχών και πιστών, το όπλο της ζωής διά του οποίου αδιαλείπτως προσηύχετο και εξέφραζε την αγάπη του στον υπέρ ημών παθόντα και ταφέντα και αναστάντα Κύριο και την Παναγία Μητέρα Του, τη Μεγάλη Παναγία, που ως Νεαπολίτης ελάτρευε, ως τα δευτερία της Τριάδος κατέχουσα.
Προέδραμε λοιπόν τάχιον προς τον κενόν μνημείον εκ του οποίου πηγάζει η ζωή και το φως του Χριστού, προσπερνώντας την εβδομάδα των Παθών. Και ως εν νεκροίς ελεύθερος παρέχει σε όλους εμάς την ευχή του, πρωτίστως στους καλούς γονείς του, που με περίσσια αγάπη και στοργή τον διακόνησαν, στους οποίους δεν αξίζουν συλλυπητήρια αλλά συγχαρητήρια, που εξέθρεψαν άγγελον εις τον κόσμον.
Ως τοπική Εκκλησία τους ευχαριστούμε θερμώς για τον πρεσβευτή που χαρίσανε στο επουράνιο θυσιαστήριο για όλους εμάς και τους παρακαλούμε να μην στενοχωριούνται γιατί ο μοναχός Ιωσήφ ως εν νεκροίς ελεύθερος θα βρίσκεται περισσότερο κοντά σας.
Μακαρία η οδός Αδελφέ Ιωσήφ, η πορεύης σήμερον ότι ητοιμάσθη τόπος αναπαύσεως. Καλό παράδεισο.
Γιατί ο Ιωσήφ δεν πέθανε. Κοιμήθηκε. Γιατί κατά τον αδιάψευστο λόγο του Κυρίου μας «εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή. Πας ο πιστεύων εις εμέ καν αποθάνει ζήσεται και πας ο πιστεύων εις εμέ ου μη αποθάνει εις τον αιώνα».
Και ο Ιωσήφ τον πίστεψε εξ όλης της ισχύος του και εξ όλης της καρδίας του και εξ όλης της διανοίας του, αφού η μόνη παρηγοριά του ήταν Αυτός, ο λόγος Του που άκουγε από το ραδιόφωνο της Εκκλησίας και το Σώμα και το Αίμα Του που με μεγάλη επίγνωση μεταλάμβανε τακτικώς.
Γι’ αυτό και ο ερχόμενος επί το εκούσιον πάθος Χριστός, τον άρπαξε την ημέρα κατά την οποία ανέστησε τον Λάζαρο τον τετραήμερο, την ημέρα της εορτής δηλαδή που διαβεβαιοί την κοινή ανάσταση όλων όσων πιστεύουμε εις Αυτόν και τον άρπαξε ως φίλο Του για να τον εγκαταστήσει στη χώρα των ζώντων. Τον άρπαξε από τη γη της δουλείας για να τον εγκαταστήσει στη γη της επαγγελίας. Τον πέρασε από το θάνατο στη ζωή, από το σκοτάδι στο φως, από τη θλίψη στη χαρά, από τον πόνο και την αμαρτία, στη χάρη και στην ανάσταση, χωρίς να τον αφήσει να συνεορτάσει μαζί μας τα σωτηριώδη Πάθη Του. Και ξέρετε γιατί; Γιατί σ’ όλη του τη ζωή τα βίωσε ανθρωπίνως κατά τον πιο δυνατό τρόπο, αφού σταυρώθηκε και αυτός πάνω στο αναπηρικό καροτσάκι του, ταπεινώθηκε και μαρτύρησε από τους πόνους της ασθενείας, την οποία αντιμετώπισε όπως είπαμε με θαυμαστή εγκαρτέρηση, με ιώβεια υπομονή.
Με τις δοκιμασίες αδελφοί μου ενισχύεται η πίστη μας και αυτή η πίστη στην Ανάσταση έδωσε στον μακάριο Ιωσήφ τη δύναμη όχι μόνο να αντιμετωπίσει την ασθένεια πάνω στο κρεβάτι του πόνου αλλά να παρηγορεί τον κάθε άνθρωπο που προσέφευγε σ’ αυτόν και να του μεταλαμπαδεύει το βίωμα και την αίσθηση της βασιλείας του Θεού που είχε μέσα του.
Τον εισοδεύουμε λοιπόν σήμερα στολισμένο με το σουδάριο του μοναχικού σχήματος που φανερώνει τη μοναχική του πορεία και το μεγάλο έρωτα του προς τον Νυμφίο της Εκκλησίας, τον κάλλει ωραίο , τον κηδεύουμε με το κομποσκοίνι στο χέρι του, που είναι το όπλο των μοναχών και πιστών, το όπλο της ζωής διά του οποίου αδιαλείπτως προσηύχετο και εξέφραζε την αγάπη του στον υπέρ ημών παθόντα και ταφέντα και αναστάντα Κύριο και την Παναγία Μητέρα Του, τη Μεγάλη Παναγία, που ως Νεαπολίτης ελάτρευε, ως τα δευτερία της Τριάδος κατέχουσα.
Προέδραμε λοιπόν τάχιον προς τον κενόν μνημείον εκ του οποίου πηγάζει η ζωή και το φως του Χριστού, προσπερνώντας την εβδομάδα των Παθών. Και ως εν νεκροίς ελεύθερος παρέχει σε όλους εμάς την ευχή του, πρωτίστως στους καλούς γονείς του, που με περίσσια αγάπη και στοργή τον διακόνησαν, στους οποίους δεν αξίζουν συλλυπητήρια αλλά συγχαρητήρια, που εξέθρεψαν άγγελον εις τον κόσμον.
Ως τοπική Εκκλησία τους ευχαριστούμε θερμώς για τον πρεσβευτή που χαρίσανε στο επουράνιο θυσιαστήριο για όλους εμάς και τους παρακαλούμε να μην στενοχωριούνται γιατί ο μοναχός Ιωσήφ ως εν νεκροίς ελεύθερος θα βρίσκεται περισσότερο κοντά σας.
Μακαρία η οδός Αδελφέ Ιωσήφ, η πορεύης σήμερον ότι ητοιμάσθη τόπος αναπαύσεως. Καλό παράδεισο.
loading...
Δημοσίευση σχολίου
Δεν διμοσιεύονται σχόλια υβριστικού περιεχομένου. Την αποκλειστική ευθύνη για τα σχόλια την έχουν οι σχολιαστές.