Ελληνικά Βουνά:Λιάκουρα 2.040μ-Φτέρη 2.128μ. Δ. Άγραφα.

Ευρυτανικά Άγραφα.

Τα είπαν Άγραφα, γιατί δεν τα κατέγραψαν ποτέ, γιατί εσκεμμένα τα άφησαν έξω από τον χάρτη, γιατί ποτέ τους δεν κατάλαβαν τι γυρεύουν οι άνθρωποι σ’ αυτό το απομονωμένο ορεινό σύμπλεγμα, γιατί ήταν το μοναδικό κομμάτι που δεν κατέλαβαν οι Τούρκοι και ποτέ δεν έγραψαν στα φορολογικά τους κιτάπια.

Δυτικά Άγραφα.

Αν ψάχνετε για ένα εντυπωσιακό μα συνάμα τραχύ κομμάτι των βουνών μας για να περπατήσετε, τα Άγραφα είναι μάλλον τα βουνά στα οποία τελικά θα καταλήξετε. Και όχι γενικώς τ’ Άγραφα, αλλά τα Δυτικά Άγραφα, τα βουνά δηλαδή μεταξύ του Αγραφιώτη ανατολικά και του Αχελώου δυτικά, τα βουνά νότια από το Περτουλιώτικο ρέμα. Κορφές όπως η Φτέρη, η Λιάκουρα,το Ντελιδήμι, το Μπαλντενήσι και δεκάδες άλλες μικρότερες και χαμηλότερες μπλέκονται μεταξύ τους, φτιάχνοντας ένα δαιδαλώδες σύμπλεγμα από κορφές, διάσελα, βαθιές ρεματιές και απότομες πλαγιές. Ανάμεσα τους περνάνε ακόμα μερικά καταπληκτικά μονοπάτια, που ο χρόνος, αλλά και η αδιαφορία σιγά-σιγά τα καταστρέφουν. Περπατήστε τα όσο είναι καιρός.

Η κορυφή Φτέρη 2.128μ. η οποία είναι ο στόχος μας.

Κορυφή Κουρούνα.

Τα Άγραφα προσφέρονται για ορειβατικές εκδρομές, καθόσον από την περιοχή διέρχονται πολλά μονοπάτια, μεταξύ των οποίων και το διεθνές ορειβατικό μονοπάτι Ε4, διασχίζοντας τα ομορφότερα σημεία, όπως παλαιά πέτρινα γεφύρια, απότομα φαράγγια, πετρόστρωτα τμήματα μονοπατιού, κορυφογραμμές, κόψεις κοιλάδες κτλ.

Κορυφές Αγράφων.

Βρισκόμαστε με την Ορειβατική Αναρριχητική Λέσχη Θεσσαλονίκης (Ο.Α.Λ.Θ), με αρχηγό έναν θρύλο των Ελληνικών Βουνών,τον Δημήτρη Μυστακίδη. Περνάμε με το 20θέσιο λεωφορείο το διάσελο του Αγίου Νικολάου και κατηφορίζουμε προς Πετρίλο. Σύντομα μπαίνουμε σε δύσβατο χωματόδρομο. Το λεωφορειάκι θα πρέπει να διανύσει μια απόσταση 40 χλμ χωματόδρομου, να ανέβει σε διάσελα 1.500 μέτρων, να διασχίσει την κοιλάδα του Αγραφιώτη για να φτάσουμε στο χωριό Μοναστηράκι. Σε μια ανηφορική στροφή δέχεται ένα χτύπημα από μια πέτρα με αποτέλεσμα να αδειάσουν και τα 2 ρεζερβουάρ πετρελαίου. Τώρα! Τι κάνουμε; Βρισκόμαστε στην καρδιά της πιο δυσπρόσιτης περιοχής της Ελλάδας, το πιο κοντινό πρατήριο υγρών καυσίμων είναι 2,5 ώρες μακριά, ενώ χρειαζόμαστε 70 λίτρα πετρέλαιο και εξαέρωση για να ξεκινήσουμε. Τελικά μετά από πολλές περιπέτειες καταλήγουμε στο χωριό Μοναστηράκι αργά το βράδυ όπου στήνουμε τις σκηνές στην εκκλησία. Οι ντόπιοι μας υποδέχθηκαν στο ταβερνάκι του χωριού. Σημείο αναφοράς για το χωριό Μοναστηράκι αποτελεί η σπηλιά του Κατσαντώνη, του ηρωικού κλέφτη των Αγράφων.

Η κορυφή Λιάκουρα 2.040μ στα αριστερά.

Το σχέδιο μας είναι από το χωριό Μοναστηράκι να ανέβουμε στις κορυφές Λιάκουρα 2.040μ και Φτέρη 2.128μ και να καταλήξουμε στο χωριό Επινιανά. Νωρίς τον πρωί ακολουθούμε τον χωματόδρομο που οδηγεί στον καλοκαιρινό οικισμό Βλαχοπούλα, μιας και το παλιό μονοπάτι έχει χαλάσει. Μόλις βγήκαμε στο διάσελο της Λιάκουρας κόψαμε αριστερά και μετά από 30` καταλήξαμε στον φρουρό των Αγράφων, την κορυφή Λιάκουρα 2040μ, αφού ουσιαστικά είναι η πρώτη κορυφή που συναντάμε καθώς μπαίνουμε στην κοιλάδα τους Αγραφιώτη. Η κορυφή Λιάκουρα είναι η πιο προσιτή σε σχέση με τις υπόλοιπες κορυφές των Δυτικών Αγράφων

Πρωινό ξύπνημα στην εκκλησία του χωριού.

Αφήνουμε τον χωματόδρομο μόλις βγούμε στο διάσελο και κόβουμε αριστερά για Λιάκουρα.

Από την κορυφή της Λιάκουρας η θέα είναι εξαιρετική. Η κορυφή της Φτέρης φαντάζει ακόμα μακριά ενώ η νότια κορυφογραμμή της μας καθηλώνει για αρκετή ώρα όπως επίσης και η λίμνη των Κρεμαστών. Κατηφορίζουμε 350μ. χαμηλότερα και θαυμάζουμε την αλπική λίμνη του βουνού που τρεμίζει τα νερά της κάτω από την κορυφή της Λιάκουρας και συνεχίζουμε μέχρι το διάσελο της Πρατίνας όπου κάνουμε μια στάση. Μπροστά μας τώρα απλώνεται η τραχιά και επιβλητική κορυφογραμμή της Φτέρης που μοιάζει απρόσιτη.

Κατηφορίζουμε για να βγούμε στην αλπική λίμνη και απο εκεί στο διάσελο της Πρατίνας.

Η αλπική λιμνούλα που ''τρεμίζει'' τα νερά της κάτω από την κορυφή της Λιάκουρας.

Η επιβλητική και τραχιά νότια κορυφογραμμή της Φτέρης.

Η Φτέρη μπορεί να μην είναι η ψηλότερη κορυφή των Δυτικών Αγράφων αλλά είναι η πιο εντυπωσιακή. Τ’ Άγραφα εδώ είναι γυμνά, άγρια, απότομα και τα χωριά δέχονται λιγοστές επισκέψεις. Εδώ σπάνια θα συναντήσετε ορειβάτες, κάτι που θα σας βοηθήσει να απολαύστε τ’ Άγραφα στην πιο αυθεντική τους εκδοχή. Από το διάσελο της Πρατίνας ακολουθούμε τα παλιά κόκκινα σημάδια. Αρχίζουμε να ανηφορίζουμε γερά πάνω στη ράχη προς τα βόρεια μέχρι που βγαίνουμε στην προκορυφή της Φτέρης. Αφού κάνουμε ένα σύντομο κατέβασμα και επίσης ένα σύντομο ανέβασμα από ένα λούκι καταλήγουμε στο κολονάκι της κορυφής της Φτέρης 2,128μ. με την επιγραφή ``κι εγώ για τις κορφές πονώ και για τραχειές ανηφοριές σηκώνω το κεφάλι`` Ζαχ. Παπαντωνίου.

Η Ο.Α.Λ.Θ. τη κορυφή της Φτέρης 2.128μ. των Δ. Αγράφων

Η προκορυφή της Φτέρης

Λίγα μέτρα πριν την κορυφή της Φτέρης.Πίσω το διάσελο της Πρατίνας και πιο πίσω αριστερά η Λιάκουρα.

Από την κορυφή της Φτέρης ανοίγεται ένα πανόραμα κορυφών προς τα βόρεια με τις κορυφές Ντελιδήμι, Σαλαγιάννη, Μπαλντενήσι, Κουρούνα να έχουν την τιμητική τους. Ανατολικά βλέπουμε την κορυφή Σβώνη και τις υπόλοιπες κορυφές των Αγράφων. Στα πόδια μας απλώνεται το ρέμα της Φτέρης που φεύγει προς τον Αγραφιώτη και ο οικισμός της Βλαχοπούλας. Ενώ μπροστά μας έχουμε ένα πανόραμα κοιλάδων που απλώνονται ανάμεσα στις κορυφογραμμές των Δυτικών Αγράφων οι οποίες μας εντυπωσιάζουν και μας καθηλώνουν για κάμποση ώρα.

Στο λούκι πριν την κορυφή της Φτέρης.

Ντελιδήμι και Σαλαγιάννη απο Φτέρη

Η νότια κορυφογραμμή με την προκορυφή και την Λιάκουρα πίσω αριστερά

Το ρέμα της Φτέρης

Από την κορυφή της Φτέρης συνεχίζουμε προς την βόρεια κόψη που σε μερικά σημεία έχει χτένια και χρειάζεται ψευτοσκαρφάλωμα. Τραβερσάρουμε την κορυφή Κουρούνα και βγαίνουμε στον χωματόδρομο τον οποίο και ακολουθούμε για να καταλήξουμε στο χωριό Επινιανά όπου φτάνουμε αργά το απόγευμα Η βόρεια κόψη της Φτέρης είναι απότομη και άγρια αλλά αν ακολουθήσεις πιστά τα κόκκινα σημάδια δεν θα συναντήσετε κανένα πρόβλημα. Σε κάποιο σημείο μάλιστα διακόπτεται από έναν απότομο λαιμό.Εδώ θα πρέπει να κάνουμε ένα σύντομο κατέβασμα και μετά ένα εύκολο ανέβασμα για βγούμε πάλι στα πιο ομαλά.

Άποψη Βόρειας κόψης.

Στη βόρεια κόψη της Φτέρης.

Τα Ευρυτανικά Άγραφα είναι η πιο δυσπρόσιτη περιοχή στην Ελλάδα καθώς οι πολυάριθμες πανύψηλες βουνοκορυφές και οι βαθιές χαράδρες καθιστούν τις συγκοινωνίες δύσκολες.Μάλιστα, στο βόρειο μέρος μόνο ένα μικρό τμήμα του οδικού δικτύου είναι ασφαλτοστρωμένο. Παράλληλα όμως, όλη η περιοχή είναι ένα «βασίλειο» της φύσης με πολλά μέρη συγκλονιστικής ομορφιάς.Είναι ένα τεράστιο ορεινό σύμπλεγμα με χωριά, πολλές κορυφές, ποτάμια, ρέματα και χαράδρες και ως εκ τούτου με δύσκολη πρόσβαση.Η φύση των Αγράφων έχει χαρακτηριστεί ως μία από τις πλέον καθαρές περιοχές στον πλανήτη.

Σύμφωνα με την καταγραφή της ιστορίας, η τραχιά αυτή περιοχή με τα απάτητα βουνά και τους αδάμαστους κατοίκους δεν υποτάχθηκε ποτέ στην κεντρική εξουσία. Μάταια οι Βυζαντινοί προσπαθούσαν να εισπράξουν τους φόρους. Δεν είχαν καλύτερη τύχη οι Οθωμανοί. Γι' αυτό και τους άφησαν να διοικούν μόνοι τους τον άγονο τόπο τους.

Οι αλύγιστοι Αγραφιώτες όμως συνεχίζουν να παραμένουν εκεί, πιστοί στην ιστορία του τόπου τους, πιστοί στις παραδόσεις τους γιατί γνωρίζουν απο δυσκολίες, γνωρίζουν τον σκληροτράχηλο τρόπο ζωής τους.