Θα προσπαθήσω να περιγράφω τα ουσιαστικά χαρακτηριστικά εκείνου που εμείς οι κοπέλες εννοούμε όταν μιλάμε για “ρομαντικές” καταστάσεις.
Πρώτα απ’ όλα, οι ρομαντικές πράξεις, οι ρομαντικοί τρόποι και τα ρομαντικά πράγματα, περιέχουν πάντα κάποιο απρόοπτο στοιχείο. Ένα μοναδικό τριαντάφυλλο με μακρύ κοτσάνι που της προσφέρετε όταν δεν υπάρχει ειδικός λόγος, είναι ρομαντικό.
Αν της προσφέρετε ένα τριαντάφυλλο κάθε Τρίτη και Πέμπτη, κάθε μήνα, η ρομαντική αξία χάνεται. Και φοβάμαι ότι, εδώ ακριβώς, η πλειοψηφία των αντρών πέφτει έξω. Γίνονται πλάσματα συνηθισμένα. Και όπου τρυπώνει η ρουτίνα, ο ρομαντισμός σβήνει. Ρίξε μια ματιά γύρω σου να δεις πόσοι νεαροί απ’ αυτούς που γνωρίζεις δεν προσκολλώνται σ’ αυτά τα συζυγικού τύπου ραντεβού... Ξέρετε τώρα: Γεύμα (πάντα στο ίδιο εστιατόριο) και κινηματογράφος ή γεύμα ή κινηματογράφος. Μπορεί να της αρέσει το φαγητό στο κέντρο εκείνο. Μπορεί ακόμα να λατρεύει τον κινηματογράφο.
Αλλά, λίγο λίγο, η επανάληψη ξεθωριάζει το ρομαντισμό.
Είμαι σίγουρη πως δεν είναι εύκολο να δημιουργήσετε καινούργιες λαμπρές ιδέες.
Πάντως, μπορεί να προστεθεί ρομαντισμός σε οτιδήποτε κάνετε μαζί. Ας αρχίσουμε με την ιστορία αυτή των “ραντεβού”. Γνωρίζω ότι η ιδέα των ραντεβού υποτίθεται πως είναι κάτι που ανήκει στο παρελθόν. Είναι απαρχαιωμένο και μονότονο, κάτι που ανήκει σε άλλον αιώνα - ή σε άλλη ομάδα ηλικίας.
Το ραντεβού δεν σημαίνει απλώς “πηγαίνω κάπου μαζί με κάποιον”.
Απαιτεί ορισμένα “γίνεται” και “δεν γίνεται”. Και καθώς δεν θέλω να απορρίπτω στη βαθμολογία τους άντρες στο κάθε τι, φοβάμαι ότι, όταν φτάνουμε στο ραντεβού, ο μέσος σύζυγος σβήνει εντελώς από το χάρτη. Πότε βγήκατε για τελευταία φορά με την κοπέλα που μοιράζεται το κρεβάτι σας;
Αν είναι γυναίκα σας και είστε τυπικός στο σ..., βάζω στοίχημα πως δεν θα μου απαντήσετε “Το περασμένο Σαββατόβραδο”. Μπορεί να βγήκατε έξω, αλλά επρόκειτο για ραντεβού; Μην αναστενάζετε και μη σηκώνετε τους ώμους σας.
Ίσως τώρα να σκέφτεστε πως εμείς οι γυναίκες δεν ικανοποιούμαστε με οτιδήποτε κι αν προσπαθείτε να μας προσφέρετε. Ναι, θα το δεχτώ πρώτη και πρόθυμα αυτό που κάθε κοπέλα πρέπει να γνωρίζει βαθιά μέσα της: Είμαστε όλες λίγο γκρινιάρες και απαιτητικές, και στις μισές περιπτώσεις δεν ξέρουμε τι θέλουμε. Αλλά δεν μπορεί να θεωρηθεί ραντεβού το να μας πηγαίνετε κάπου την τελευταία στιγμή, γιατί είναι φανερό πως βαρεθήκατε την τηλεόραση.
Και δεν είναι ραντεβού όταν λέτε: “Ε, για κοίταξε στην εφημερίδα, παίζει τίποτε της προκοπής σήμερα στον κινηματογράφο;”. Θέλουμε από τους άντρες να προγραμματίζουν τα ραντεβού, να μας ζητάνε να βγούμε το βράδυ και να μας πηγαίνουν κάπου.
Κάτι λείπει όταν βασίζεστε στην κοπέλα σας για να προτείνει πού να πάτε. Και χάνεται ένα μεγάλο μέρος του ρομαντισμού, αν είναι αναγκασμένη να σας ζητήσει εκείνη να πάτε περίπατο. Όταν συναντηθήκατε και αρχίσατε να την κυνηγάτε, δεν περιμένατε να κατεβάζει εκείνη όλες τις ιδέες - έτσι δεν είναι; Της κάνατε ψυχανάλυση για να βρείτε τι είναι εκείνο που θα την διέγειρε. Και το πετυχαίνατε. Γιατί αλλάξατε τακτική; Εκείνη θέλει να νιώθει ότι αποτελεί κάτι το πολύ σπουδαίο για σας, πως είναι γυναίκα σας και πως θέλει να της προσφέρετε εκείνη την ημέρα ή τη βραδιά.
Οι αυθόρμητες αυτές στιγμές είναι σπουδαίες, αλλά ξέρετε κάτι; Εκείνες που πετυχαίνουν καλύτερα, δεν είναι σε τελική ανάλυση και τόσο αυθόρμητες. Μπορεί να είναι “αυθόρμητες” για κείνη και να της φαίνονται σαν έκπληξη, σαν “έμπνευση της στιγμής”, αλλά πίσω απ’ αυτές υπήρχε κάποια συγκεκριμένη σκέψη και προγραμματισμός εκ μέρους του, αλλιώς δεν θα είχαν τόση επιτυχία.
Θυμάμαι μια φορά που περνούσαμε μπροστά από ένα θέατρο του Μπροντγουαίη, λίγο πριν αρχίσει η παράσταση, κι εκείνος πρότεινε “τυχαία” να δούμε την επιθεώρηση που έπαιζαν και “έτυχε” να έχει δύο εισητήρια στην τσέπη του. Και ξανά, όταν με πήγε “τυχαία” σ’ ένα μικρό εστιατόριο με θέα στον ωκεανό, όπου μια ουρά από ζευγάρια περίμεναν ν’ αδειάσει το τραπέζι. Και, καταλαβαίνετε, είχε κλείσει τραπέζι.
Αυτό το είδος “τυχαίου” ή “αυθόρμητου” προγραμματισμού και περιποίησης δημιουργεί το ρομαντικό ραντεβού που κυλάει χωρίς κανένα εμπόδιο.
Και κάτι άλλο: ξέρω πως έτσι αποφεύγει να μου δημιουργεί την απογοήτευση που προέρχεται από τον “πανηγυρισμό” του ανδρικού του ρόλου, όταν ετοιμάζει τον προγραμματισμό του.
Μπορώ να κάνω κι άλλη μια παρατήρηση σχετικά με το ραντεβού και το ρομαντισμό; Ίσως να έχει σχέση με τη γυναικεία ματαιοδοξία και με μερικά από τα καθυστερημένα συναισθήματα αβεβαιότητας, αλλά θέλουμε να βγαίνετε ραντεβού μαζί μας, επειδή θέλετε να βρίσκεστε μαζί μας - με τη γυναίκα σας. Ραντεβού σημαίνει ένα αγόρι και μια κοπέλα, όχι μια ολόκληρη παρέα...
Η συνήθεια αυτή των διπλών ραντεβού (δύο φιλικά ζευγάρια) είναι καλή για το χορό των νεαρών και για τις συγκεντρώσεις στον κήπο των ώριμων κυριών, αλλά όχι για έναν άντρα και μια γυναίκα που μέσα τους χορεύουν οι ερωτικές ορμόνες.
Ρίξτε μια ματιά στα ζευγάρια εκείνα που βγαίνουν “διπλά” ραντεβού. Πάει το πάθος! Στο τέλος οι δύο οικοδέσποινες μιλούν μεταξύ τους και οι άντρες τους καταλήγουν να κάνουν το ίδιο. Και είναι τόσο διεγερτικό όσο και η πασιέντζα. Αν έτυχε να πέσετε στην ιστορία αυτή, του διπλού επαρχιώτικου ραντεβού, ποιος φταίει; Αν είστε εσείς που επιμένατε να σέρνετε μαζί σας και ένα άλλο ζευγάρι, σταθείτε και σκεφτείτε τι μήνυμα δίνει αυτό στην κοπέλα σας.
Πρόκειται να την πείσει ότι θέλετε να βρίσκεστε μαζί της; Ή πρόκειται να την κάνει να νιώσει ότι την βρίσκετε ανιαρή και θα προτιμούσατε μάλλον να έχετε μαζί σας ένα φίλο σας για να πείτε καμιά κουβέντα; Οτιδήποτε κι αν σκεφτεί, δεν πρόκειται να πιστέψει ότι στο μυαλό σας είχατε ρομαντική πρόθεση - εκτός αν έχετε πολύ περίεργη ιδέα για το ρομαντισμό.
loading...