Είχε συγκεντρώσει τεράστια περιουσία με ακίνητα, έργα τέχνης και μετρητά. Στη διαθήκη του ο Αδόλφος Χίτλερ μπορεί να ισχυριζόταν ότι ήταν
ένας άνθρωπος με λιγοστά μέσα, όμως στην πραγματικότητα είχε
συσσωρεύσει μια περιουσία δισεκατομμυρίων μέσα από ακίνητα, έργα τέχνης
και μετρητά.
Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν ανακοινώθηκε
ότι ο Χίτλερ ήταν νεκρός, οι συμμαχικές δυνάμεις είχαν καταλήξει στο
συμπέρασμα ότι η περιουσία του ήταν αρκετά μικρή και έφτανε –σε σημερινά
χρήματα- περίπου τις 800.000 δολάρια.
Ο ίδιος, όπως αναφέρει δημοσίευμα του The Daily Beast, ισχυριζόταν ότι δεν ενδιαφερόταν για τα χρήματα και μάλιστα, σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, στη διαθήκη του είχε γράψει: «Ό,τι έχω, εφόσον έχει κάποια αξία, ανήκει στο κόμμα».
Λέγεται ότι ο Χίτλερ είχε αποκτήσει μια αμύθητη περιουσία σε ακίνητα, έργα τέχνης και μετρητά, η συνολική αξία των οποίων ξεπερνούσε τα 6 δισεκατομμύρια δολάρια.
Όσο δε σχεδίαζε την άνοδό του στην εξουσία στη Γερμανία και στην υποδούλωση άλλων ευρωπαϊκών κρατών, μεταξύ άλλων ο Χίτλερ διοχέτευε εκατομμύρια σε προσωπικούς λογαριασμούς μέσω κρατικών αγορών του βιβλίου του.
Φυσικά, τα πλήθη που τον λάτρευαν δεν είχαν ιδέα για τα κερδοσκοπικά του παιχνίδια, αλλά ούτε και η γερμανική εφορία γνώριζε για τα σχέδιά του. Μέχρι τη στιγμή που έγινε καγκελάριος χρωστούσε 3 εκατομμύρια δολάρια σε φόρους, σύμφωνα με όσα ισχυρίζεται ένα ντοκιμαντέρ της βρετανικής τηλεόρασης.
Πολύ σύντομα, αποφασίστηκε κρυφά ότι οι καγκελάριοι δε χρειάζεται να πληρώνουν φόρους.
«Πίστευε ότι το να πληρώνει φόρους ήταν κάτι πολύ κάτω από αυτόν» εξήγησε ο CrisWhetton, συγγραφέας του βιβλίου «Hitler’sFortune». «Αγαπούσε τα χρήματα. Απλά δεν ήθελε να εργαστεί γι’ αυτά».
Το ντοκιμαντέρ της βρετανικής τηλεόρασης με τίτλο «TheHuntforHitler’sMissingMillions» ασχολείται με το τι απέγινε αυτή η τεράστια περιουσία.
«Μέχρι το 1944 είχε σίγουρα συγκεντρώσει αμύθητο πλούτο, που σε σημερινές αναλογίες θα ήταν αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ. Από κοντά στην πτώχευση έφτασε να κατέχει δισεκατομμύρια μέσα σε λιγότερο από μια δεκαετία» υποστηρίζει ο Whetton.
Επένδυσε πολλά σε ακίνητη περιουσία, ξοδεύοντας περισσότερα από 200 εκατομμύρια δολάρια για την ανακαίνιση της εξοχικής του κατοικίας σε ένα συγκρότημα 30 υπνοδωματίων με περσικά χαλιά, ταπετσαρίες και έργα τέχνης.
Ο ιστορικός τέχνης Godfrey Barker υποστηρίζει ότι η εκτίμηση που έτρεφε ο Χίτλερ για τις καλές τέχνες τον οδήγησαν στη συγκέντρωση μιας εντυπωσιακής προσωπικής συλλογής, αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων. «Ο Φύρερ που ήθελε να κατακτήσει τον κόσμο ήταν το δημόσιο πρόσωπο του Χίτλερ. Στην ιδιωτική του ζωή η καρδιά του χτυπούσε για την τέχνη. Διοργάνωνε βραδιές στο σπίτι του στο Berchtesgaden, όπου μαζί με τους στρατηγούς-καλεσμένους του μιλούσαν για τις τέχνες και δεν έλεγαν λέξη για τις θηριωδίες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης» είπε ο ίδιος.
Ο Barker εκτιμά ότι περίπου 3.000 από τους 8.500 πίνακες που είχε ο Χίτλερ στη συλλογή του άξιζαν πολλά εκατομμύρια ο κάθε ένας.
Οι Ναζί είχαν λεηλατήσει πολλά έργα τέχνης στο καταστροφικό τους πέρασμα στην Ευρώπη, αλλά ο Whetton αναφέρει ότι με έκπληξη ανακάλυψε ότι αυτό δεν φαίνεται να ήταν η «πηγή» της συλλογής του Χίτλερ.
«Περίμενα να βρω ότι ευθύνεται άμεσα αυτός για τις λεηλασίες και τις κλοπές των έργων ζωγραφικής που ήθελε για τον εαυτό του, όμως δε μπόρεσα να βρω αποδείξεις γι’ αυτό. Βρήκα αποδείξεις ότι είχε πληρώσει γι’ αυτά –μερικές φορές για άγνωστα ποσά- αλλά δεν ήταν άμεση κλοπή» υποστηρίζει ακόμη.
Ο Χίτλερ σίγουρα είχε την οικονομική άνεση να το κάνει. Ο φίλος και εκδότης του βιβλίου του «Mein Kampf», Max Amann, του έδινε το 10% των δικαιωμάτων από τα εκατομμύρια αντίτυπα που πούλησε, πολλά από τα οποία αγοράστηκαν από τη γερμανική κυβέρνηση. Πληρωνόταν επίσης μέσω του επίσημου φωτογράφου του από τη δεκαετία του 1920, Heinrich Hoffmann, ο οποίος εμπνεύστηκε την ιδέα να δίνει άδεια χρήσης της εικόνας του έναντι κάποιου τέλους, ακόμη και για κάθε σφραγίδα που έβαζε η κυβέρνηση.
Σύμφωνα με έγγραφα που αποχαρακτηρίστηκαν δεκαετίες αργότερα, στο πλαίσιο μιας έρευνας της OSS -πρόδρομος της CIA- το 1940 διαπιστώθηκε η ύπαρξη λογαριασμών αξίας πάνω από 350 εκατομμύρια δολάρια.
Η διαθήκη του Χίτλερ, που γράφτηκε στο καταφύγιό του λίγο πριν αυτοκτονήσει, ανακαλύφθηκε από μια ειδική γερμανόφωνη μονάδα του βρετανικού στρατού. Ο Herman Rothmann, ένας γερμανο-εβραίος πρόσφυγας ο οποίος διέφυγε στη Βρετανία και μπήκε στο στρατό σε ηλικία 18 ετών ήταν εκεί όταν συνελήφθη ένας από τους βοηθούς του Χίτλερ.
«Στη μονάδα μας υπήρχε ένας άντρας, στον οποίο απευθυνόμασταν όταν κάτι δεν πήγαινε καλά. Οι βάτες δεν έδειχναν σωστές» είπε. Μέσα σε αυτές βρήκαν διπλωμένες μερικές σελίδες. «Σοκαριστήκαμε όταν είδαμε την υπογραφή “Αδόλφος Χίτλερ”. Ήταν προφανές ότι επρόκειτο για ένα πολύ σημαντικό έγγραφο».
Οι συμμαχικές δυνάμεις αποδέχτηκαν το έγγραφο αυτό, που έκανε λόγο για «μέτρια περιουσία». Ο 89χρονος σήμερα Rothmann σχολίασε ότι τα τεχνάσματα του Χίτλερ στο τέλος είχαν αποτύχει. «Ήθελε να δείξει ότι οι φιλοδοξίες του είχαν ως απώτερο στόχο το γερμανικό λαό. Ένας άνθρωπος σαν κι αυτόν θα έκανε τα πάντα για να προστατέψει αυτήν του την εικόνα στην αιωνιότητα».
Ο ίδιος, όπως αναφέρει δημοσίευμα του The Daily Beast, ισχυριζόταν ότι δεν ενδιαφερόταν για τα χρήματα και μάλιστα, σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, στη διαθήκη του είχε γράψει: «Ό,τι έχω, εφόσον έχει κάποια αξία, ανήκει στο κόμμα».
Λέγεται ότι ο Χίτλερ είχε αποκτήσει μια αμύθητη περιουσία σε ακίνητα, έργα τέχνης και μετρητά, η συνολική αξία των οποίων ξεπερνούσε τα 6 δισεκατομμύρια δολάρια.
Όσο δε σχεδίαζε την άνοδό του στην εξουσία στη Γερμανία και στην υποδούλωση άλλων ευρωπαϊκών κρατών, μεταξύ άλλων ο Χίτλερ διοχέτευε εκατομμύρια σε προσωπικούς λογαριασμούς μέσω κρατικών αγορών του βιβλίου του.
Φυσικά, τα πλήθη που τον λάτρευαν δεν είχαν ιδέα για τα κερδοσκοπικά του παιχνίδια, αλλά ούτε και η γερμανική εφορία γνώριζε για τα σχέδιά του. Μέχρι τη στιγμή που έγινε καγκελάριος χρωστούσε 3 εκατομμύρια δολάρια σε φόρους, σύμφωνα με όσα ισχυρίζεται ένα ντοκιμαντέρ της βρετανικής τηλεόρασης.
Πολύ σύντομα, αποφασίστηκε κρυφά ότι οι καγκελάριοι δε χρειάζεται να πληρώνουν φόρους.
«Πίστευε ότι το να πληρώνει φόρους ήταν κάτι πολύ κάτω από αυτόν» εξήγησε ο CrisWhetton, συγγραφέας του βιβλίου «Hitler’sFortune». «Αγαπούσε τα χρήματα. Απλά δεν ήθελε να εργαστεί γι’ αυτά».
Το ντοκιμαντέρ της βρετανικής τηλεόρασης με τίτλο «TheHuntforHitler’sMissingMillions» ασχολείται με το τι απέγινε αυτή η τεράστια περιουσία.
«Μέχρι το 1944 είχε σίγουρα συγκεντρώσει αμύθητο πλούτο, που σε σημερινές αναλογίες θα ήταν αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ. Από κοντά στην πτώχευση έφτασε να κατέχει δισεκατομμύρια μέσα σε λιγότερο από μια δεκαετία» υποστηρίζει ο Whetton.
Επένδυσε πολλά σε ακίνητη περιουσία, ξοδεύοντας περισσότερα από 200 εκατομμύρια δολάρια για την ανακαίνιση της εξοχικής του κατοικίας σε ένα συγκρότημα 30 υπνοδωματίων με περσικά χαλιά, ταπετσαρίες και έργα τέχνης.
Ο ιστορικός τέχνης Godfrey Barker υποστηρίζει ότι η εκτίμηση που έτρεφε ο Χίτλερ για τις καλές τέχνες τον οδήγησαν στη συγκέντρωση μιας εντυπωσιακής προσωπικής συλλογής, αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων. «Ο Φύρερ που ήθελε να κατακτήσει τον κόσμο ήταν το δημόσιο πρόσωπο του Χίτλερ. Στην ιδιωτική του ζωή η καρδιά του χτυπούσε για την τέχνη. Διοργάνωνε βραδιές στο σπίτι του στο Berchtesgaden, όπου μαζί με τους στρατηγούς-καλεσμένους του μιλούσαν για τις τέχνες και δεν έλεγαν λέξη για τις θηριωδίες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης» είπε ο ίδιος.
Ο Barker εκτιμά ότι περίπου 3.000 από τους 8.500 πίνακες που είχε ο Χίτλερ στη συλλογή του άξιζαν πολλά εκατομμύρια ο κάθε ένας.
Οι Ναζί είχαν λεηλατήσει πολλά έργα τέχνης στο καταστροφικό τους πέρασμα στην Ευρώπη, αλλά ο Whetton αναφέρει ότι με έκπληξη ανακάλυψε ότι αυτό δεν φαίνεται να ήταν η «πηγή» της συλλογής του Χίτλερ.
«Περίμενα να βρω ότι ευθύνεται άμεσα αυτός για τις λεηλασίες και τις κλοπές των έργων ζωγραφικής που ήθελε για τον εαυτό του, όμως δε μπόρεσα να βρω αποδείξεις γι’ αυτό. Βρήκα αποδείξεις ότι είχε πληρώσει γι’ αυτά –μερικές φορές για άγνωστα ποσά- αλλά δεν ήταν άμεση κλοπή» υποστηρίζει ακόμη.
Ο Χίτλερ σίγουρα είχε την οικονομική άνεση να το κάνει. Ο φίλος και εκδότης του βιβλίου του «Mein Kampf», Max Amann, του έδινε το 10% των δικαιωμάτων από τα εκατομμύρια αντίτυπα που πούλησε, πολλά από τα οποία αγοράστηκαν από τη γερμανική κυβέρνηση. Πληρωνόταν επίσης μέσω του επίσημου φωτογράφου του από τη δεκαετία του 1920, Heinrich Hoffmann, ο οποίος εμπνεύστηκε την ιδέα να δίνει άδεια χρήσης της εικόνας του έναντι κάποιου τέλους, ακόμη και για κάθε σφραγίδα που έβαζε η κυβέρνηση.
Σύμφωνα με έγγραφα που αποχαρακτηρίστηκαν δεκαετίες αργότερα, στο πλαίσιο μιας έρευνας της OSS -πρόδρομος της CIA- το 1940 διαπιστώθηκε η ύπαρξη λογαριασμών αξίας πάνω από 350 εκατομμύρια δολάρια.
Η διαθήκη του Χίτλερ, που γράφτηκε στο καταφύγιό του λίγο πριν αυτοκτονήσει, ανακαλύφθηκε από μια ειδική γερμανόφωνη μονάδα του βρετανικού στρατού. Ο Herman Rothmann, ένας γερμανο-εβραίος πρόσφυγας ο οποίος διέφυγε στη Βρετανία και μπήκε στο στρατό σε ηλικία 18 ετών ήταν εκεί όταν συνελήφθη ένας από τους βοηθούς του Χίτλερ.
«Στη μονάδα μας υπήρχε ένας άντρας, στον οποίο απευθυνόμασταν όταν κάτι δεν πήγαινε καλά. Οι βάτες δεν έδειχναν σωστές» είπε. Μέσα σε αυτές βρήκαν διπλωμένες μερικές σελίδες. «Σοκαριστήκαμε όταν είδαμε την υπογραφή “Αδόλφος Χίτλερ”. Ήταν προφανές ότι επρόκειτο για ένα πολύ σημαντικό έγγραφο».
Οι συμμαχικές δυνάμεις αποδέχτηκαν το έγγραφο αυτό, που έκανε λόγο για «μέτρια περιουσία». Ο 89χρονος σήμερα Rothmann σχολίασε ότι τα τεχνάσματα του Χίτλερ στο τέλος είχαν αποτύχει. «Ήθελε να δείξει ότι οι φιλοδοξίες του είχαν ως απώτερο στόχο το γερμανικό λαό. Ένας άνθρωπος σαν κι αυτόν θα έκανε τα πάντα για να προστατέψει αυτήν του την εικόνα στην αιωνιότητα».
loading...