“Η φιλοσοφία μου για τη ζωή είναι ότι ζω κάθε στιγμή έντονα, σαν να ήταν η τελευταία μου. Δεν σκέφτομαι τι έκανα πριν ή τι θα κάνω μετά. Σκέφτομαι ό,τι κάνω τώρα”είπε κάποτε ο γοητευτικός Αιγύπτιος ηθοποιός Ομάρ Σαρίφ που μπορεί να έφυγε από τη ζωή δύο χρόνια πριν, αλλά άφησε βαρύ το στίγμα του στην έβδομη τέχνη.
Το πραγματικό όνομά του ήταν Μισέλ Ντεμίτρι Χαλούμπ. Γεννήθηκε στις 10 Απριλίου 1932, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Ήταν γιος της Κλαιρ και του Ιωσήφ Χαλούμπ, ενός εμπόρου ξυλείας. Στην οικογένειά του ήταν καθολικοί στο θρήσκευμα.
«Τη νύχτα (η μητέρα μου) έπαιζε χαρτιά και συναναστρεφόταν με προσωπικότητες όπως ο Βασιλιάς Φαρούκ, αλλά την ημέρα με … κυνηγούσε με την παντόφλα. Με χτυπούσε στον ποπό κάθε μέρα μέχρι να γίνω 14 χρονών. Ηταν μια εκπληκτική γυναίκα – έζησε έως το 1998».
Αποφοίτησε από το Κολλέγιο Βικτωρία της Αλεξάνδρειας και από το Πανεπιστήμιο του Καΐρου, όπου σπούδασε φυσική και μαθηματικά. Εργάστηκε με τον πατέρα του στην οικογενειακή επιχείρηση ξυλείας.
Το 1953, ο Σαρίφ ξεκίνησε την καριέρα του στην αιγυπτιακή ταινία «Ο Φλογερός Ήλιος» ή «Μάχη στην Κοιλάδα». Ακολούθησαν πολυάριθμες αιγυπτιακές παραγωγές. Πρωταγωνίστησε μάλιστα και στο πλάι της πρώην συζύγου του, Φατέν Χαμαμά. Ανάμεσα στις ταινίες της φιλμογραφίας του είναι: «Οι Καλύτερες μας Μέρες», «Δεν Κοιμάμαι», «Η Κυρία του Κάστρου» και η διασκευή της Άννα Καρένινα με τίτλο «Ο Ποταμός της Αγάπης».
«Αν η οικογένειά μου δεν ήταν καθολική αλλά μουσουλμανική θα είχα παντρευτεί και τις τέσσερις συζύγους που επιτρέπει σε όλους τους Μουσουλμάνους το Κοράνι». είπε κάποτε ο γοητευτικός ηθοποιός.
Μπορεί να ήταν σύμβολο του σεξ - ωστόσο δεν ξαναπαντρεύτηκε μετά το διαζύγιό του από τη μεγαλύτερη σταρ της Μέσης Ανατολής, Φάτεν Χαμάμα το 1974. Ο γάμος τους έγινε το 1955 και για εκείνη ασπάστηκε το Ισλάμ, αλλάζοντας το όνομά του σε Ομάρ αλ Σαρίφ. Απέκτησαν ένα γιο, τον Τάρεκ Σαρίφ. Με τη Χαμάμα έμειναν φίλοι έως το τέλος της ζωής του. Τρία χρόνια αφού χώρισαν και τυπικά, κυκλοφόρησε η φήμη ότι θα παντρευόταν την Σαχαίρ Ραμζί. Αυτό όμως δεν επιβεβαιώθηκε.
«Δεν ερωτεύτηκα άλλη γυναίκα» είχε παραδεχτεί.
Η πρώτη αγγλόφωνη ταινία του ήταν το 1962, ο «Λώρενς της Αραβίας» όπου υποδύθηκε τον Σαρίφ Άλι. Μια εκπληκτική ερμηνεία που του εξασφάλισε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου, μια Χρυσή Σφαίρα Β’ Ανδρικής Ερμηνείας σε Κινηματογραφική Ταινία και Πολλά Υποσχόμενου Άνδρα Ηθοποιού, καθώς και παγκόσμια φήμη ως ο δημοφιλέστερος Γαλλοάραβας ηθοποιός. Ακόμα, υποδύθηκε τον ομώνυμο ρόλο στην ταινία του 1965 «Δόκτωρ Ζιβάγκο» του σκηνοθέτη Ντέιβιντ Λην.
«Όταν έκανα αυτή την ταινία σκέφτηκα: Αυτό είναι ένα τρελό πράγμα. Δεν υπάρχουν κορίτσια, κανένας πολύ μεγάλος ηθοποιός εκείνη την εποχή, πολλοί άντρες και καθόλου δράση. Πήγε, όμως, τόσο καλά διότι ο σκηνοθέτης της είναι ένας έξοχος άνθρωπος. Αυτή είναι η αλήθεια. Ο Ντέιβιτ Λιν είναι ένας σπουδαίος, σπουδαίος άνθρωπος». είχε πει χαρακτηριστικά.
Δόκτωρ Ζιβάγκο...Θεωρείται ένα από τα πιο εμβληματικά μυθιστορήματα στην ιστορία της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Τιτλοφορήθηκε από τον ήρωά του Γιούρι Ζιβάγκι -ιατρός- και ποιητή. Αργότερα, το 1965, μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη - σε σκηνοθεσία Ντέιβιντ Λην και διασκευή Ρόμπερτ Μπολτ-και συγκαταλέγεται μέσα στις καλύτερες και κλασικότερες ταινίες όλων των εποχών. Η ερμηνεία του πρωταγωνιστή της, Ομάρ Σαρίφ ήταν χωρίς καμία αμφιβολία εκπληκτική.
Ποιός μπορεί να ξεχάσει τον Ομάρ Σαρίφ να συμπρωταγωνιστεί στο πλευρό της Μπάρμπαρα Στράιζαντ το 1968, στο Funny Girl; Η συγκεκριμένη απόφασή του, όμως, να συνεργαστεί με την ηθοποιό που υποστηρίζει το Κράτος του Ισραήλ, εξόργισε την Αιγυπτιακή κυβέρνηση.
Του Σαρίφ του χρέωσαν πολλές σχέσεις. Όπως με την Μπάρμπαρα Στράιζαντ, την Κατρίν Ντενέβ και είχε τη φήμη του ως γυναικά. Εκείνος όμως, είπε αποστομωτικά:
«Εγώ, (είμαι) το απόλυτο αρσενικό που έχω πάει μόνο με 10 γυναίκες στη ζωή μου;»
Ο θρυλικός ηθοποιός είχε δύο μεγάλες αδυναμίες: το μπριτζ και το κάπνισμα.
«Προτιμώ να παίζω μπριτζ, παρά να συμμετέχω σε μια κακή ταινία» έλεγε. Επίσης, κάπνιζε πολύ... Τουλάχιστον 50 τσιγάρα την ημέρα. Το 1994, όμως, ένα έμφραγμα τον ανάγκασε να κόψει τη "μεγάλη του αγάπη" οριστικά.
Δέκα χρόνια ύστερα αποφάσισε να μιλήσει για τα "πάθη" του...
«Αποφάσισα πως δεν ήθελα να είμαι σκλάβος κανενός άλλου πάθους παρά μόνο της δουλειάς μου. Είχα πολλά πάθη, μπριτζ, άλογα, τζόγο. Επιθυμώ να ζήσω ένα άλλο είδος ζωής, να είμαι περισσότερο με την οικογένειά μου διότι δεν της αφιέρωσα πολύ χρόνο».
Επίσης, έχει γράψει αρκετά βιβλία για το μπριτζ, δίνοντας το όνομά του σε ένα σχετικό ηλεκτρονικό παιχνίδι. Αρχικά λανσαρισμένο σε έκδοση DOS το 1992, το Omar Sharif Bridge πωλείται ακόμη για Windows και σε εκδόσεις κινητής πλατφόρμας.
Το 2006, ο σπουδαίος ηθοποιός αποχώρησε από το χώρο δηλώνοντας: «Σταμάτησα εντελώς. Αποφάσισα πως δεν ήθελα να ήμουν σκλάβος πια κανενός πάθους εκτός από τη δουλειά μου. Είχα πολλά πάθη, μπριτζ, άλογα, τζόγο. Επιθυμώ να ζήσω ένα άλλο είδος ζωής, να είμαι περισσότερο με την οικογένειά μου γιατί δεν της αφιέρωσα αρκετό χρόνο».
Ο γιος του Τάρεκ ελ Σαρίφ, είπε για τον πατέρα του: «Γνωρίζει ότι είναι ένας διάσημος ηθοποιός. Γνωρίζει, για παράδειγμα, (ότι έπαιζε) στο Doctor Zhivago αλλά έχει ξεχάσει πότε γυρίστηκε η ταινία.»
To κύκνειο άσμα του Ομάρ Σαρίφ ήταν το 2003, «Ο κύριος Ιμπραίμ και τα λουλούδια του Κορανίου», σε σκηνοθεσία του Γάλλου Φρανσουά Ντιπερόν. Έπαιξε τον ήρωα του τίτλου, έναν μουσουλμάνο παντοπώλη στο Παρίσι του 1960 ο οποίος γίνεται όχι μόνο ο καλύτερος φίλος και μέντορας αλλά και η μοναδική οικογένεια ενός μοναχικού Εβραιόπουλου. Στον καλύτερο, ίσως, ρόλο της ζωής του, ο Σαρίφ, καταθέτει με μοναδικό τρόπο όλη τη σοφία και την εμπειρία του...
Πηγή: http://bit.ly/2camdcI
loading...
Δημοσίευση σχολίου
Δεν διμοσιεύονται σχόλια υβριστικού περιεχομένου. Την αποκλειστική ευθύνη για τα σχόλια την έχουν οι σχολιαστές.