Διόλου επηρεασμένη από το κλίμα ευφορίας που επικρατεί λόγω της
εξόδου της Ελλάδας στις αγορές, η ανταποκρίτρια της γερμανικής
εφημερίδας Süddeutsche Zeitung στις Βρυξέλλες, Κέρστιν Γκάμελιν, εξηγεί
γιατί η επιστροφή της Ελλάδας στις αγορές δε σημαίνει παράλληλα και
επιστροφή στην ομαλότητα.
Όπως επισημαίνει η Γκάμελιν στο άρθρο της με το χαρακτηριστικό τίτλο “Λανθασμένοι πανηγυρισμοί για την Ελλάδα”, είναι φυσιολογικό για μία χώρα να επιλέγει για το δανεισμό της αυτόν που της προσφέρει τα χαμηλότερα επιτόκια και τους καλύτερους όρους αποπληρωμής, όπως κάνει και ο κάθε ιδιώτης και η κάθε επιχείρηση. Συγκρίνοντας λοιπόν κανείς τους όρους με τους οποίους έχει δανειστεί η Ελλάδα στο πλαίσιο του προγράμματος διάσωσης (134 δισ. ευρώ με μέση διάρκεια αποπληρωμής τα 30 έτη και μέσο επιτόκιο 1,5%) με τους όρους του δανεισμού μέσω έκδοσης ομολόγων (επιτόκιο γύρω στο 5%, χωρίς επιμήκυνση της αποπληρωμής), μάλλον καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η έξοδος στις αγορές δεν είναι και τόσο συμφέρουσα.
“Αν η Ελλάδα, παρά το βουνό του χρέους της, επιστρέψει στις αγορές, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι αναμένονται επιτόκια γύρω στο 5% και διαφορετική περίοδος χάριτος, αυτό δεν είναι επιστροφή στην ομαλότητα, αλλά ειδικές περιστάσεις”, σημειώνει.
Η Γκάμελιν κάνει λόγο για πολιτικά οφέλη της κυβέρνησης πίσω από την έξοδο στις αγορές, εν όψει των επικείμενων εκλογών, στις οποίες μία βαριά ήττα θα μπορούσε να οδηγήσει σε νέες εθνικές εκλογές, που θα μπορούσαν να επιφέρουν ακυβερνησία στη χώρα και νέους κινδύνους διάσπασης της Ευρωζώνης.
Σχολιάζει μάλιστα ότι στην περίπτωση της Ελλάδας προτάσσεται “η άγνοια και η ελπίδα έναντι της ειλικρίνειας” και επισημαίνει ότι βάσει του “ρεαλιστικού σεναρίου” της τρόικας για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας η χώρα θα χρειαστεί μέχρι το 2016 επιπλέον 16-17 δισ. ευρώ ως επιπλέον χρηματοδοτικές ανάγκες, τα οποία για να καλυφθούν θα χρειαστεί ένα νέο πακέτο διάσωσης, ενώ το “αισιόδοξο σενάριο” είναι ότι όλα πάνε κατ' ευχήν και μέχρι το 2016 η Ελλάδα χρειάζεται μόνο 4-5 δισ. ευρώ, τα οποία μπορεί να βρει και από τις διεθνείς αγορές.
“Θα μπορούσε. Αν. Θα έπρεπε. Μέσα σε τέσσερα χρόνια, υπήρχαν αρκετά αισιόδοξα σενάρια για την ελληνική κρίση. Κανένα από αυτά δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ”, παρατηρεί η Γκάμελιν, και καταλήγει: “Αυτό το χάσμα ανάμεσα στις υποσχέσεις και την πραγματικότητα το έχουν καταλάβει οι πολίτες. Έτσι, από τους Ευρωπαίους πολιτικούς χρειάζεται τώρα μία ελάχιστη δόση ειλικρίνειας. Με ειλικρίνεια να εξηγήσουν ότι τα πράγματα στην Ελλάδα κάθε άλλο παρά ομαλά είναι, και ότι πιθανότατα η χώρα θα χρειαστεί περαιτέρω βοήθεια για μεγαλύτερο διάστημα. Η συνάντηση της καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ την Παρασκευή με τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά είναι μία καλή ευκαιρία”.
Όπως επισημαίνει η Γκάμελιν στο άρθρο της με το χαρακτηριστικό τίτλο “Λανθασμένοι πανηγυρισμοί για την Ελλάδα”, είναι φυσιολογικό για μία χώρα να επιλέγει για το δανεισμό της αυτόν που της προσφέρει τα χαμηλότερα επιτόκια και τους καλύτερους όρους αποπληρωμής, όπως κάνει και ο κάθε ιδιώτης και η κάθε επιχείρηση. Συγκρίνοντας λοιπόν κανείς τους όρους με τους οποίους έχει δανειστεί η Ελλάδα στο πλαίσιο του προγράμματος διάσωσης (134 δισ. ευρώ με μέση διάρκεια αποπληρωμής τα 30 έτη και μέσο επιτόκιο 1,5%) με τους όρους του δανεισμού μέσω έκδοσης ομολόγων (επιτόκιο γύρω στο 5%, χωρίς επιμήκυνση της αποπληρωμής), μάλλον καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η έξοδος στις αγορές δεν είναι και τόσο συμφέρουσα.
“Αν η Ελλάδα, παρά το βουνό του χρέους της, επιστρέψει στις αγορές, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι αναμένονται επιτόκια γύρω στο 5% και διαφορετική περίοδος χάριτος, αυτό δεν είναι επιστροφή στην ομαλότητα, αλλά ειδικές περιστάσεις”, σημειώνει.
Η Γκάμελιν κάνει λόγο για πολιτικά οφέλη της κυβέρνησης πίσω από την έξοδο στις αγορές, εν όψει των επικείμενων εκλογών, στις οποίες μία βαριά ήττα θα μπορούσε να οδηγήσει σε νέες εθνικές εκλογές, που θα μπορούσαν να επιφέρουν ακυβερνησία στη χώρα και νέους κινδύνους διάσπασης της Ευρωζώνης.
Σχολιάζει μάλιστα ότι στην περίπτωση της Ελλάδας προτάσσεται “η άγνοια και η ελπίδα έναντι της ειλικρίνειας” και επισημαίνει ότι βάσει του “ρεαλιστικού σεναρίου” της τρόικας για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας η χώρα θα χρειαστεί μέχρι το 2016 επιπλέον 16-17 δισ. ευρώ ως επιπλέον χρηματοδοτικές ανάγκες, τα οποία για να καλυφθούν θα χρειαστεί ένα νέο πακέτο διάσωσης, ενώ το “αισιόδοξο σενάριο” είναι ότι όλα πάνε κατ' ευχήν και μέχρι το 2016 η Ελλάδα χρειάζεται μόνο 4-5 δισ. ευρώ, τα οποία μπορεί να βρει και από τις διεθνείς αγορές.
“Θα μπορούσε. Αν. Θα έπρεπε. Μέσα σε τέσσερα χρόνια, υπήρχαν αρκετά αισιόδοξα σενάρια για την ελληνική κρίση. Κανένα από αυτά δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ”, παρατηρεί η Γκάμελιν, και καταλήγει: “Αυτό το χάσμα ανάμεσα στις υποσχέσεις και την πραγματικότητα το έχουν καταλάβει οι πολίτες. Έτσι, από τους Ευρωπαίους πολιτικούς χρειάζεται τώρα μία ελάχιστη δόση ειλικρίνειας. Με ειλικρίνεια να εξηγήσουν ότι τα πράγματα στην Ελλάδα κάθε άλλο παρά ομαλά είναι, και ότι πιθανότατα η χώρα θα χρειαστεί περαιτέρω βοήθεια για μεγαλύτερο διάστημα. Η συνάντηση της καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ την Παρασκευή με τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά είναι μία καλή ευκαιρία”.
loading...
Δημοσίευση σχολίου
Δεν διμοσιεύονται σχόλια υβριστικού περιεχομένου. Την αποκλειστική ευθύνη για τα σχόλια την έχουν οι σχολιαστές.